اگر دندان های شما به مصرف مایعات و غذاهای سرد و یا گرم حساس هستند, این احتمال می رود که لایه خارجی محافظ مینای دندان های شما ساییده شده باشند. با اینکه روش های درمانی مختلفی برای این مشکل دندان ها موجود است، اما هیچ کدام از این درمان ها برای مدت طولانی نمی توانند این مشکل دندان هایتان را برطرف سازند. اما همچنان نیز می توان به راه های بهتر درمانی نیز امید داشت و در اصل ما باید برای این موضوع، قدردان عصاره چای سبز باشیم.
زمانی که مینای دندان ساییده می شود، بافت دنتین (عاج دندان) در قسمت زیرین دندان بی حفاظ می شود. در نتیجه غذاهای سرد و گرم می توانند به داخل توبول (لوله های توخالی میکروسکوپی)های همان عاج نفوذ کرده و خود را به قسمت انتهایی اعصاب دندان برسانند – همان قسمتی که درد از آنجا ساطع می شود- . علاوه بر تمامی اینها، به این نکته نیز باید اشاره کرد که دندان های با عاج بی حفاظ نسبت به دندان های سالم، با احتمال زیاد تری به کرم خوردگی دچار می شوند.
به طور معمول، یک ماده معدنی با نام تجاری ” نانو هیدروکسی آپاتیت” برای بستن توبول ها مورد استفاده قرار می گیرد و به صورت موقت درد و ناراحتی دندان را تسکین می دهد. با این حال متاسفانه این ماده معدنی به سرعت و توسط مسواک زدن های مکرر، استفاده همیشگی از دندان و البته اسید تولید شده در جریان پوسیدگی آن توسط باکتری ها ساییده می شود.
گروهی از دانشمندان دانشگاه ووهان چین به رهبری کوی هوآنگ، “نانوهیدروکسی آپاتیت” و یک پلی فنول (نوعی ماده مغزی) از چای سبز به نام “epigallocatechin-3-gallate ” و یا به اختصار EGCG را ترکیب کرده اند. از ماده دوم مدتی است برای نابودی باکتری استرپتوکوک موتانس استفاده می شود؛ چرا که این باکتری با ایجاد بیوفیلم ها باعث پوسیدگی دندان ها می شوند.
این ترکیب در نانوذرات سیلیکا کپسوله شده و به دندان های عقل کشیده شده تزریق شد. نه تنها این ذرات توبول های عاج دندان را به صورت موثری بستند بلکه برای حدود 96 ساعت EGCG آزاد کردند که اولا مانع از شکل گیری بیوفیلم ها شد و ثانیا در مقابل مسواک زدن و فرسودگی دندان مقاومت می کرد.
جدیدا اینگونه تصور می شود که این تکنولوژی بتواند کاندید مناسبی برای مبارزه با خوردگی دندان و حساسیت دندان ها باشد. شاید از آن در ساخت خمیردندان های جدید استفاده شود.
.
منبع: Newatlas