تولید برق با اشک انسان ! کشفی که می تواند به شارژ گوشی های موبایل در آینده کمک کند.
این کشف ممکن است در آینده برای تولید دستگاه های بیومدیکال به کار گرفته شود که برای مثال می توان به ضربان سازها اشاره کرد. علاوه بر منابع پاک تولید انرژی امروزی همانند انرژی خورشیدی، هیدروالکتریک و بخار آب، بدون شک بسیاری دیگر از منابع تولید انرژی های پایدار وجود دارند که تا به حال نامی از آنها نشنیده ایم و گویا هنوز کشفشان نکرده ایم. یکی از این منابعی که اخیرا متوجه آن شده ایم، اشک انسان است. این موضوع، پایه اصلی تحقیقات اخیر دانشمندان موسسه تحقیقاتی برنال در دانشگاه لیمریک کشور ایرلند شده است. این افراد به این نکته پی برده اند که از پروتئین موجود در اشک انسان – همانند پروتئین موجود در بزاق دهان، شیر و قسمت سفید تخم پرندگان – اگر تحت فشار قرار گیرند، می توان برای تولید برق استفاده کرد.
ایمی استپلتون، یکی از محققان این پروژه در مورد کلیت این طرح به دیجیتال ترندز این چنین گفت: “ما در تحقیقات خود، مشغول مطالعه بر روی لیزوزیم، قسمت پیزو الکتریکی در یک پروتئین بودیم. پیزو الکتریکی، قسمتی از بعضی مواد است که به موجب آن می توان با فشردنش، شارژ الکتریکی و یا برق تولید کرد. ما تماما با کارکرد پیزو الکتریکی در مواد پیزوالکتریک استاندارد برای مثال کوارتز آشنایی داریم؛ در حالی که همچنان از کارکرد کلی آن در مواد بیولوژیکی اطلاعات زیادی نداریم. اطلاعاتی که از مطالعات بر روی مواد پیزو الکتریکی سنتی در دست داریم این موضوع را بیان می کند که برای داشتن چنین ویژگی در مواد، نیاز است تا آن ماده ساختاری کریستالی داشته باشد؛ و در ادامه باید ببینیم که این امر در پروتئین ها نیز صادق است یا خیر. در نتیجه ما اقدام به ساخت کریستال هایی از لیزوزیم کردیم و متوجه شدیم اگر ما به این کریستال ها فشاری اعمال کنیم، آن ها شروع به تولید شارژ الکتریکی می کنند.”
استپلتون بیان کرد که این تیم تحقیقاتی در حال حاضر بر روی کاربرد های این کشف در دنیای واقعی تحقیقات خود را جلو می برد. یکی از این کاربردها که همچنان کشف نشده، ممکن است منتهی به پیدایش کاربرد مخصوصی برای خواص ضد باکتری منحصر به فرد و تولید برق لیزوزیم شود. برای مثال، می توان از آن به عنوان یک منبع مولد برق به عنوان یک پشتیبان برای عملکرد دستگاه های بیومدیکال همانند ضربان ساز ها استفاده کرد؛ علی الخصوص در زمان هایی که پیزو الکتریک های سنتی سمی هستند (که البته اغلب اوقات این طور است.) – به عنوان مثال زمانی که از سرب استفاده می کنیم.
یکی دیگر از موارد استفاده احتمالی از این کشف، می تواند تولید دستگاه هایی باشد که قادر هستند تا آزادسازی داروها در بدن انسان را با استفاده از لیزوزیم به عنوان یک پمپ فیزیولوژیکی واسطه کنترل کنند و البته روش کار آن به صورت مصرف انرژی از محیط اطراف آن خواهد بود. البته نظر شخصی این تیم این است که بتوان با استفاده از فشردن اشک انسان و تولید برق، تلفن های همراه هوشمند خود را در زمان هایی که نیاز فوری به شارژ دارند، شارژ کنیم.
نام مقاله ای که این پروژه به طور کامل در آن شرح داده شده است “تاثیر مستقیم پیزو الکتریک در لیزوزیم پروتئین کروی” است که اخیرا در مجله “سربرگ های فیزیک کاربردی” منتشر شده است.
.
منبع: DigitalTrends
