تکراتو نوروز 1401 و آغاز قرن پانزدهم را شادباش می‌گوید و امیدوار است در سال جدید زندگی فردی و جمعی بهتری داشته باشیم، قدر هر لحظه زندگی را بدانیم و زندگی نزیسته برای مرگ باقی نگذاریم.
اروین دی. یالوم، رواندرمانگر وجودگرای آمریکایی، جایی در کتاب ارزشمند “رواندرمانگری اگزیستانسیال” می‌گوید «هرچه زندگی نزیسته بیشتری داشته باشید، اضطراب مرگ بیشتری خواهید داشت. هرچه بیشتر در تلاش و تجربه زندگی کردن شکست خورده باشید، بیشتر از مرگ خواهید ترسید. فقط و تنها فقط، زمانی بمیرید که تا جای ممکن زندگی کرده باشید. لحظه‌ای از حیات خود را نزیسته باقی نگذارید.» شاید صحبت از مرگ در آغاز سال جدید غریب باشد، اما به قول همین آقای یالوم «اگرچه ماهیتِ مرگ نابودی است، فکر کردن به آن، نجات بخش است.»
هزار و چهارصد برای ما، در این گوشه تاریک و دورافتاده زمان و مکان، آکنده از رنج بود. تنها کووید-19 نبود که نفس‌مان را گرفت. اقتصاد فلج، فرهنگ مضمحل و اجتماع گریزان از تفکر ما را در جهانی که ثانیه به ثانیه جذاب‌تر و زندگی‌کردنی‌تر از قبل می‌شود، منزوی و منزوی‌تر کرده است.
اما هر نقطه عطفی برای این سقوط را باید به فال نیک بگیریم و به آن چنگ بزنیم. چه شنبه اول هفته باشد، چه روز اول ماه یا حتی سال اول قرن؛ باید از هر فرصتی برای بقا و بهبود بهزیستی و سعادت خود استفاده کنیم.
ما در تحریریه تکراتو آرزو می‌کنیم سال اول قرن پانزدهم سالی به دور از حسرت زندگی کردن و سرشار از بهترین اتفاق‌ها برای شما باشد. سالی که در پایان آن بگویید «بیش باد از این سال‌ها!»
