دانشمندان 200 حفره در سطح ماه شناسایی کردهاند که داخل آنها سایه است و دمایی مناسب سکونت دارند. این موضوع، دلیل محکمی برای اثبات قابل سکونت بودن ماه به شمار میآید.
ماه دارای نوسانات شدید دمایی است؛ به طوری که بخشهایی از ماه در طول روز تا 260 درجه فارنهایت (127 درجه سانتیگراد) گرم میشوند و در شب به منفی 280 فارنهایت (منفی 173 درجه سانتیگراد) میرسند. بهتازگی 200 گودال سایهدار در سطح ماه کشف شده است که همیشه در دمای 63 درجه فارنهایت (17 درجه سانتیگراد) قرار دارند؛ به این معنی که برای انسانها محل مناسبی هستند تا از نوسانات شدید دما در امان باشند.
اثبات قابل سکونت بودن ماه
کشف 200 گودال سایه دار در ماه که دمای 63 درجه فارنهایت دارند، نشان دهنده این موضوع است که ماه میتواند محل مناسبی برای زندگی انسانها باشد. این گودالها میتوانند از فضانوردان در برابر خطرات باد خورشیدی، ریزشهاب سنگها و پرتوهای کیهانی محافظت کنند. بنابراین میتوان در این گودالها، پایگاههایی را احداث کرد. برخی از آن گودالها ممکن است به غارهای گرم مشابهی منتهی شوند.
تایلر هوروت، دانشجوی دکتری رشته علوم سیارهای در دانشگاه کالیفرنیا لسآنجلس و نویسنده ارشد مقاله علمی مربوط به گودالهای ماه میگوید:
«زندهماندن در شبهای ماه بسیار دشوار است؛ چون به انرژی زیادی نیاز دارد. حضور در این گودالها و غارها تقریباً این نیاز را بهطورکامل از بین میبرد.»
تصاویری از گودال موجود در دریای آسایش، یکی از دریاوارهای ماه، توسط مدارگرد شناسایی ماه (LRO) ناسا در شرایط نوری مختلف ثبت شده است.
دو تا سه گودال از 200 گودال کشف شده، دارای برآمدگیهای هستند که به یک غار میرسند و 16 گودال در نقش روزنههایی برای دالانهای گذاره فروپاشیده عمل میکنند. بر روی زمین دالانهای گدازه غارهای توخالی وجود دارند که در نزدیکی سطح در مناطق آتشفشانی یافت میشوند، مانند غار کازومورا در پارک ملی آتشفشانهای هاوایی و لا کووا دل وینتو در تنریف در جزایر قناری.
تایلر هوروت میگوید:
«با جاریشدن گدازه، بخش بالایی آن به حالت جامد درمیآید؛ درحالیکه گدازهها در زیر این سطح جامد همچنان در حال حرکتاند. در برخی از مناطق، گدازهی زیرین بهطورکامل تخلیه میشود و دالان گدازه برجای میماند.»
در صورتی که دالان گذاره فروپاشیده شود، یک گودال ایجاد خواهد شد. این گودال، نقش نورگیر برای حفره عمیق را بر عهده دارد. همین فرآیند میلیاردها سال پیش زمانی اتفاق افتاد که رویدادهای آتشفشانی عظیمی باعث ایجاد میدانهای گدازهای تاریک در سطح ماه شد که دانشمندان آن را «ماریا» نامیدند، که به زبان لاتین به معنی دریا است. هوروت میگوید:
«این گودالها احتمالاً نتیجهی واردشدن ضربههایی کوچک بر سقف گودال گدازه هستند. فعالیتهای لرزهای نیز ممکن است سقف گودال گدازه را ضعیف کرده باشند.»
محققان در یک مطالعه جدید، دمای درون یک گودال استوانهای به عمق 328 فوت (100 متر) را بررسی کردند. این گودال در دریای آسایش ماه و در نزدیکی استوای ماه قرار دارد. طبق یافتههای این تیم، زمانی که کف گودال در ظهر قمری روشن میشود، دمای آن منطقه به حدود 300 فارنهایت (149 درجه سانتیگراد) میرسد که احتمال میرود گرمترین مکان در کل سطح ماه باشد. در همین حال، دما در گودالهای سایهدار به مقدار کمی دچار نوسان میشود.
گودال ذکر شده، فاصله کمی از محل فرود دو ماموریت آپولو ناسا دارد. هوروت بیان کرده است که این گودال در فاصله یکسانی یعنی 375 کیلومتری (233 مایل) از محل فرود آپولو 11 و آپولو 17 قرار دارد. همچنین در ادامه گفته است:
«اگر درنهایت خودمان را به آنجا برسانیم، دیدن بقایای پروژهی آپولو بسیار شگفتانگیز خواهد بود.»
هوروت صرفا احتمالات موجود پیرامون گودال را مطرح میکند. مطالعات جدیدی برای ماموریت «مون دایور» انجام شده است. در ماموریت مون دایور برای کاوش در غارهای موجود در کره ماه، ناسا یک ماهنورد به داخل گودال خواهد فرستاد. هوروت میگوید:
«این ماهنورد میتواند لایههای گدازه را در دیوارههای گودال که توسط LRO تصویربرداری شده است، مطالعه کند و به ما در درک بهتر تاریخ و تکامل گذشته ماه کمک کند. چیزهای زیادی برای یادگیری در مورد این گودالها از مدار وجود ندارد، اما اگر مستقیماً به یکی برویم فرصت های بیشتری (برای تحقیق و بررسی) وجود دارد.»
بیش از 10 سال است که دانشمندان در تلاش برای یافتن گودالهای ماه هستند. اولین گودال ماه توسط مدارگرد کاگویا (با نام قبلی SELENE)، متعلق به آژانس پژوهشهای هوافضای ژاپن در سال ۲۰۰۹ کشف شد. در مطالعه ذکر شده از دوربین حرارتی، مدارگرد شناسایی ماه (LRO) به نام رادیوسنج دیواینر استفاده شده است.
بیشتر بخوانید:
- منشا حیات زمینی در آسمانها کشف شد ؛ بلوکهای RNA انسان در بخشهایی از کهکشان راه شیری
- حساس ترین آشکار ساز ماده تاریک راهاندازی شد؛ آیا راز بزرگ فیزیکدانان برملا میشود
- ببینید: اولین تصویر از سیاه چاله مرکز کهکشان راه شیری را تلسکوپ «افق رویداد» شکار کرد
نظر شما در مورد اثبات قابل سکونت بودن ماه چیست؟ لطفا نظرات خود را در قسمت کامنت با تکراتو در میان بگذارید.