سید جمال‌الدین رضوی نسب کارشناس انرژی بیان کرده که با توجه به کم شدن تعداد اتوبوس های گازسوز تهران به نظر می‌رسد زمان حذف آنها فرا رسیده.
سید جمال‌الدین رضوی نسب کارشناس انرژی در خصوص اتوبوس های گازسوز می‌گوید:« با کاهش قابل‌توجه تعداد اتوبوس‌های گازسوز در سطح شهر تهران زنگ خطر حذف تدریجی و خداحافظی با اتوبوس‌های گازسوز به گوش می‌رسد.»
بیشتر بخوانید: به تاکسیرانانی که پرداخت الکترونیک کرایه را اجرا می‌کنند طرح تشویقی تعلق می‌گیرد
رضوی نسب ادامه داد:« هم‌زمان با آغاز طرح ملی CNG از سال 1382 سرمایه‌گذاری‌های دولت و ایجاد زیرساخت لازم برای جایگزینی اتوبوس‌های گازسوز به‌جای اتوبوس‌های دیزلی در بخشی از ناوگان اتوبوس‌های شهری و احداث ایستگاه‌های عرضه سوخت CNG ویژه در مرکز 12 استان کشور شامل تهران، اصفهان، خراسان رضوی، فارس، آذربایجان شرقی، چهارمحال و بختیاری، قزوین، البرز، کرمان، گیلان، مرکزی و یزد با اهداف اقتصادی و زیست‌محیطی شروع شد. به‌طور مثال در کلان‌شهر تهران حدود 50 درصد از ناوگان شرکت واحد اتوبوس‌رانی به سیستم سوخت CNG مجهز و ازنظر تعداد تقریباً به یک تعادل نسبی پایداری با اتوبوس‌های دیزلی رسید؛ تعداد 10 ایستگاه عرضه سوخت CNG ویژه اتوبوسی نیز در محل پارکینگ اختصاصی اتوبوس‌ها احداث و بهره‌برداری شد.»
رضوی نسب کارشناس انرژی در ادامه افزود:« علیرغم مطالعات فراوان و سرمایه‌گذاری‌های کلان دولت در این حوزه از اوایل دهه 90 استفاده از اتوبوس‌های گازسوز در سیستم حمل‌ونقل شهری رو به کاهش گذاشت. فقط از سال 1396 تا 1401 مصرف گاز اتوبوس‌های گازسوز 75 درصد کاهش داشته و ایستگاه‌های عرضه سوخت CNG فعال ویژه اتوبوسی نیز از 10 به 6 باب کاهش‌یافته است. در صورت ادامه این وضعیت تا چند سال آینده شاهد حذف تدریجی اتوبوس‌های گازسوز از کلان‌شهر تهران خواهیم بود؛ ضمن اینکه در اغلب 12 مرکز استان یادشده در حال حاضر اتوبوس گازسوز فعال وجود ندارد.»
کارشناس انرژی در پاسخ به این سوال دلیل بوجود آمدن این وضعیت چیست؟ گفت:« در ابتدای طرح کارخانه‌های تولیدکننده اتوبوس در کشور قادر به تولید اتوبوس با ساختار گازسوز نبودند، لذا اقدام به مونتاژ موتورهای گازسوز بر روی اتاق و شاسی اتوبوس‌های دیزلی کردند؛ تجهیزات جانبی جهت استفاده از سیستم گاز در اتوبوس‌های گازسوز حدود یک‌تن بار اضافی را به اتوبوس تحمیل می‌کند و این بار اضافی باعث می‌شود که نیروی رانش و ترمز به علت لحاظ نکردن آنها در محاسبات طراحی در زمان حرکت و ترمز شکستگی اتاق از ناحیه ستون‌ها را به دنبال داشته باشد؛ این وضعیت منجر به بروز اخلال در سیستم اتوبوس و قطعات آن می‌شود.»
وی افزود:« همچنین با توجه به اینکه بازار تولید اتوبوس در کشور به‌صورت انحصاری است کارخانه‌های سازنده اتوبوس در تأمین قطعات در دوران گارانتی نیز تعلل می‌کردند؛ در ضمن با توجه به اینکه صنعت CNG در کشور ازجمله صنایع جدید به شمار می‌رفت و در بخش تأمین تجهیزات CNG مربوط به ایستگاه‌های CNG نیز وابسته به خارج از کشور بود اغلب تجهیزات ایستگاه‌ها نیز خراب یا معیوب می‌شدند.»
او می‌گوید:« از دیگر مشکلات استفاده از اتوبوس‌های گازسوز می‌توان به مواردی چون اینکه موتورهای پایه دیزلی تبدیل‌شده تحمل احتراق CNG را نداشته و موتور در معرض سوختن قرار می‌گرفتند؛ راندمان عملیاتی اتوبوس‌های گازسوز نسبت به دیزلی به دلیل افت قدرت موتور به هنگام تغییر فشار گاز مخازن کمتر است؛ وزن تجهیزات CNG نصب‌شده روی استهلاک لاستیک اتوبوس‌های گازسوز تأثیر منفی می‌گذاشته‌اند؛ هزینه‌های مربوط به آزمون‌های دوره‌ای مخازن CNG بالا هستند؛ هزینه‌های قطعات یدکی اتوبوس‌های گازسوز بیشتر است و تعداد نیروهای فنی متخصص با توجه به پیچیدگی تعمیرات اتوبوس‌های گازسوز کمتر است، اشاره کرد.»
او ضمن اشاره به آمار های بدست آمده گفت:« بر اساس آمار، خودروسازان فقط طی سال‌های 1383 تا 1390 تعداد 5337 دستگاه اتوبوس با سیستم گازسوز تولید و تبدیل نموده‌اند و پس‌ازآن تولید اتوبوس‌های گازسوز متوقف‌شده است؛ در مقابل از سال 1383 هرسال تولید و تبدیل خودرو در بخش خودروهای سبک ادامه داشته و سیستم سوخت‌رسانی گاز طبیعی در این گروه به‌تدریج به‌روزرسانی شده است به‌طوری‌که کیت‌های تولیدی با تغییر موتورهای جدید خودروها تکامل‌یافته است.»
رضوی نسب به این سوال که آیا می‌توان از خودروهایی که بیش از 12 سال تولید آن متوقف‌شده است انتظار تکامل داشت؟ پاسخ داد:« خودروسازی در دنیا بر اساس کیفیت هرروز تغییر می‌کند، در این 20 سال گذشته آیا به‌جز دو نوع اتوبوس گازسوز، اتوبوس دیگری در شهر مشاهده‌شده است؟ در عوض همین وضعیت را در اتوبوس‌های دیزلی شهر مشاهده نمایید؛ آیا هرچند سال اتوبوس‌های جدید دیزلی با نشان شرکت‌های مختلف داخلی و خارجی به ناوگان اتوبوس‌های شهری اضافه نشده‌اند؟ آیا تکنولوژی ساخت این اتوبوس‌های دیزلی جدید مانند 20 سال گذشته آن است؟ شاید بهترین راه برای نابودی یک پروژه عدم توجه و رسیدگی به آن باشد که این وضعیت در ناوگان اتوبوس‌های گازسوز شهری با جدیت در حال اجراست.»
او می‌گوید:«البته مسئولین متعهدی نیز هستند که باوجود همه این مشکلات تعدادی از اتوبوس‌های گازسوز که در حال حاضر همه فرسوده شده‌اند را با تعمیرات اساسی، باز آماده نموده و در سرویس قراردادند.»
وی افزود:«دولت زمانی تصمیم به جایگزینی گاز طبیعی به‌جای گازوئیل در بخشی از ناوگان اتوبوس‌های گازسوز شهری نمود که مصرف سوخت‌های بنزین و گازوئیل به‌شدت در حال افزایش بود به حدی که کشور باوجود منابع نفتی غنی جزو واردکننده سوخت قرارگرفته بود و از سوی دیگر تحریم‌های سیاسی و اقتصادی موجب شده بود تأمین سوخت دچار مشکل شود، از سوی دیگر افزایش مصرف سوخت‌های بنزین و گازوئیل به‌ویژه در کلان‌شهرها موجب افزایش آلاینده‌های هوا شده و امراض تنفسی را برای جامعه خصوصاً افشار آسیب‌پذیر موجب می‌شد.»
او همچنین اعلام کرد:« از طرفی ایران دومین دارنده منابع گاز طبیعی در جهان و ظرفیت تأمین و توزیع این فرآورده با توجه به گسترش خطوط لوله در سراسر کشور مهیا بوده است، ضمن اینکه صادرات گاز طبیعی با توجه به شرایط موجود محدود بود لذا انتخاب سوخت گاز برای ناوگان اتوبوس‌رانی شهری بهترین تصمیم دولت بوده است.»
بیشتر بخوانید:
- روش جدید استعلام کارت و سند مالکیت وسیله نقلیه ؛ کاملاً غیرحضوری
- فروش خودروهای چینی در سامانه یکپارچه ویژه متقاضیان جدید [+زمان ثبت‌نام]
- ابداع دستگاه اکسیژن‌ساز هوشمند توسط دانشمندان ایرانی ؛ ارسال اطلاعات بیماری از راه دور
- دانشمندان ایرانی موفق به ساخت دستگاه استخراج DNA شدند
- اجاره کارت بانکی تا 25 میلیون تومان ؛ شغل کاذبی که قربانی می‌گیرد
نظر شما درباره‌ی حذف اتوبوس های گازسوز چیست؟ لطفا دیدگاه خود را در بخش کامنت با تکراتو در میان بگذارید.
