ابزارهای نوشتاری سنتی بررسی املایی و گرامری، معمولا به شکلی طراحی شده‌اند که شما مجبور می‌کنند به صورت دستی اشتباهات را اصلاح کنید. اما ابزارهای نوشتاری مبتنی بر هوش مصنوعی ، مانند آن‌هایی که در صفحه‌کلید Gboard وجود دارند، این کار را ساده‌تر کرده‌اند.
طراحی ابزارهای سنتی به شکلیست که سرعت نوشتن را کاهش می‌دهد، به خصوص زمانی که سریع تایپ می‌کنید. این در حالیست که نه تنها بعضا به این حضور این ابزارهای نیاز نیست بلکه مزاحم هم هستند.
در چنین مواردی، ابزار جدیدی که در اندروید 16 ارائه شده، می‌تواند کمک‌کننده باشد. این ابزار به کاربران اجازه می‌دهد هوش مصنوعی را غیرفعال کنند و کنترل بیشتری بر فرآیند نوشتار خود داشته باشند.
ویژگی جدید اندروید 16: امکان مدیریت ابزارهای نوشتاری مبتنی بر هوش مصنوعی
طی این هفته، گوگل پیش‌نمایش دوم اندروید 16 را ارائه کرد. میشل رحمان که تحلیل‌گر این حوزه است، این نسخه را بررسی کرده و دو ویژگی جدید در کلاس EditorInfo پیدا کرده است: isWritingToolsEnabled() و setWritingToolsEnabled().
این کلاس مانند یک پیام‌رسان بین اپلیکیشن‌ها و کیبوردها عمل می‌کند و به آنها اجازه می‌دهد اطلاعات مهمی را درباره فیلدهای متنی به اشتراک بگذارند، به‌عنوان مثال، مشخص کند که شما در حال تایپ چه نوع محتوایی هستید تا کیبورد بتواند متناسب با آن تنظیم شود.
ویژگی isWritingToolsEnabled() بررسی می‌کند که آیا ابزارهای نوشتاری مبتنی بر هوش مصنوعی برای یک ویرایشگر متنی خاص فعال هستند یا خیر. به‌طور پیش‌فرض، این ابزارها برای تمام فیلدهای متنی فعال هستند، اما می‌توانید آنها را در شرایطی که به‌کار رفتنشان منطقی نیست، مانند فیلدهای رمز عبور یا شماره‌ها، غیرفعال کنید. ویژگی جدید setWritingToolsEnabled() به اپلیکیشن‌ها این امکان را می‌دهد که خواستار غیرفعال شدن بازنویسی متن توسط هوش مصنوعی شوند و کنترل بیشتری بر روی نحوه عملکرد کمک‌های نوشتاری داشته باشند.
موارد استفاده و استثناها
بیشتر برنامه‌ها نیازی به غیرفعال کردن ابزارهای نوشتاری هوش مصنوعی در فیلدهای متنی عادی ندارند. برای مثال، هنگام تایپ ایمیل، پیامک یا اسناد روی گوشی، این ابزارها می‌توانند فرآیند نوشتن را روان‌تر و سریع‌تر کنند. اما برخی از برنامه‌ها ممکن است بخواهند این قابلیت را در موقعیت‌های خاص غیرفعال کنند.
برای نمونه، استفاده از هوش مصنوعی در فیلدهای خاصی مانند آدرس‌های ایمیل، کلمات عبور یا شماره‌های تلفن چندان منطقی نیست. همان‌طور که در گزارش androidpolice آمده و رحمان هم به آن اشاره داشته، این نوع فیلدها به دقت و صحت اطلاعات نیاز دارند و استفاده از ابزارهای هوش مصنوعی ممکن است منجر به اشتباه شود.
برخلاف صفحه‌کلیدهایی مثل Gboard، برخی از برنامه‌های صفحه‌کلید دیگر ممکن است گزینه‌های غیرضروری را در فیلدهای عددی یا کلمات عبور پنهان نکنند. اینجاست که API جدید ابزارهای نوشتاری وارد عمل می‌شود و اطمینان حاصل می‌کند که این رفتار در همه صفحه‌کلیدها به‌طور یکسان اجرا می‌شود. بااین‌حال، حتی اگر برنامه‌ها از این API پیروی کنند، کاربران همچنان می‌توانند این محدودیت‌ها را دور بزنند. به‌عنوان مثال، متن خود را در یک برنامه دیگر تایپ کرده و آن را در فیلد موردنظر جای‌گذاری کنند.
بیشتر بخوانید:
