ارتش ایالات متحده از 20 ماه مه سال 2015، هواپیمای فضایی رباتیک X-37B را برای انجام چهارمین ماموریت فوق سری به مدار زمین فرستاد. حال با گذشت بیش از 500 روز، این هواپیمای بدون سرنشین خورشیدی هنوز هم در مدار زمین است و هیچ اطلاع دقیقی در مورد مدت این ماموریت و دلیل آن در دست نیست، چیزی که به تئوری های توطئه ای مشابه ماموریت های قبلی این هواپیمای فضایی دامن زده است.
آیا ماموریت این هواپیمای فضایی ، نمونه ای از استقرار ماهواره های جاسوسی در جو زمین است؟ آیا در سیگنال های ماهواره های دیگر تداخل ایجاد می کند؟ آیا این ماموریت بخشی از تحقیقات پنتاگون در مورد جنگ افزارهای بدون سرنشین است و یا X-37B در تمام این مدت مشغول جاسوسی از ایستگاه فضایی چین بوده است؟
حدس زدن این موضوع دشوار است، اما آنچه می دانیم این است که X-37B در طول این 500 روز، چندین محموله را حمل کرده که برخی از این محموله ها شناسایی شده اند. این هواپیما، چند دستگاه نیروی محرکه الکتریکی متعلق به نیروی هوایی و شرکت خصوصی آیروجت راکتداین، و همچنین ابزارهای تحقیقاتی پیشرفته ناسا را حمل کرده است. اولین ماموریت نیروی هوایی – ماموریت OTV-4 (تست وسیله نقلیه مداری -4) – آوریل 2010 به جو زمین فرستاده شد و تقریباً بلافاصله پس از آن، اخبار ضد و نقیضی از این ماموریت شایع شد. اوضاع زمانی بدتر شد که چند ناظر آماتور گزارش دادند، هر چهار روز یک بار، هواپیمای فضایی را در همان ناحیه گردش-ماموریت- مشاهده کرده اند.
نشریه نیویورک تایمز، ماه مه سال 2010 گزارش داد: “مقامات پنتاگون در مصاحبه ها و اظهارات خود هر گونه ارتباط این هواپیما را با جنگ افزارهای فضایی به شدت تکذیب کرده اند، این در حالی بود که این مقامات اذعان کرده بودند، هدف نهایی (ماموریت) کمک به جنگنده های زمینی با ماموریت های فرعی بوده است.”
همچنین نیروی هوایی هم پاسخ مبهمی در این خصوص داده و با اشاره به سری بودن ماموریت، اعلام کرد: “این ماموریت هیچ ارتباطی به قابلیت های تهاجمی ندارد بلکه این برنامه با هدف کاهش خطر، تجربه و توسعه کانسپت عملیاتی انجام گرفته است.”
ماموریت دوم OTV-4 در 5 مارس 2011، آغاز شد و 468 روز در مدار به سر برد. ماموریت سوم X-37B بود که نزدیک به 675 روز را در مدار زمین گذراند و ماموریت فعلی هم حتی می تواند، زمان بیشتری در مدار بگذراند. حتی اگر هیچ وقت دلیل ماموریت X-37B را نفهمیم، این ماموریت می تواند، حداقل نشان دهنده ی قابلیت پرواز با انرژی خورشیدی در بازه زمانی طولانی مدت باشد.
نیروی هوایی ایالات متحده اعلام کرده، سه ماموریت نخست OTV-4 که در مجموع 1367 روز را در مدار به سر برده اند، تکنولوژی های پرواز و فرود با قابلیت استفاده مجدد، و بازگشت به جو را با موفقیت پشت سر گذاشته اند. اگر چیزی واقعاً برای کاوش سطوح سیارات دیگر مورد نیاز باشد، آن قطعاً تکنولوژی های پیشرفته فرود خودکار خواهد بود.
و اگر هدف این ماموریت واقعاً جاسوسی از آزمایشگاه فضایی چین “تیانگونگ” باشد، حداقل می توانیم بفهمیم قطعات متلاشی شده این فضاپیما، کجای جو زمین خواهند سوخت؟!
پی نوشت: مقامات چینی ماه گذشته اعلام کردند، نخستین ایستگاه فضایی چین (فضاپیمای تیان گونگ 1،) اواخر 2017 خواهد سوخت. موضوع نگران کننده در این مورد این است که، چین نمی‌تواند پیش‌بینی کند، فضاپیما دقیقاً کجا دوباره وارد جو شده و می‌سوزد.
.
منبع: sciencealert
