تکامل اولیه پرندگان مدرن تا حد زیادی برای ما نامشخص بوده است، بنابراین کشف فسیلی که پراکندگی غیر منتظره پنگوئنها را تنها مدت کمی پس از انقراض دایناسورها نشان می دهد، می تواند خبر بزرگی باشد.
بر اساس نظریه غالب، پرندگان از کلادی از دایناسورهای دوپا به نام تهی‌دم‌خزندگان سر چشمه گرفته اند. اما تکامل اولیه پرندگان مدرن تا حد زیادی برای ما نامشخص بوده است است، بر اساس مدلهای ساعت ملکولی (روشی که از خصوصیات فسیلی و سرعت تغییرات مولکولی برای شناسایی جدا شدن گونهها در روند تکامل بهره میبرد) منشاء نوآروارگان به اوایل دوره کرتاسه باز می گردد، در همین حال دیگر پرندگان مدرن تا پیش از اواخر دوره کرتاسه از هم جدا نشدهاند. فسیلهای پراکنده موجود از دوره مزوزوئیک اطلاعات کمی در مورد نوآروارگان فراهم کرده است.
پرندگان مدرن را می توان به دو گروه عمده تقسیم کرد؛ دیرین‌آروارگان شامل شترمرغها و کیویها، در حالی که گروه نوآروارگان شامل تمام پرندگان دیگر میشود. اولین گروه از پرندگان که از نوآروارگان جدا شدهاند، غازماکیان‌سانان بودهاند، گروهی که شامل غازسانان (اردک و مرغ خانگی) و ماکیانسانان (قرقاول، باقرقره) هستند.
اولین گروه نوآروارگان ممکن است، گروهی از ماکیانسانان بوده باشد که به حدود 85 میلیون سال قبل باز میگردند، با این وجود در مورد هویت این پرندگان به عنوان ماکیانسانان تردیدهایی وجود دارد. همچنین بررسی رستهای از غازماکیان‌سانان که در اواخر کرتاسه (66 تا 68 میلیون سال قبل) میزیستهاند، نشان میدهد، نوآروارگان پیش از پایان دوره مزوزوئیک به گروههای دیگری تقسیم شدهاند. به هر حال، چه پراکندگی نوآروارگان قبل و چه بعد از دوره کرتاسه رخ داده باشد، مسئله با وجود رویداد انقراض کرتاسه پالئوژن، هنوز جای بحث زیادی دارد.
به همین دلیل دیرینه شناسان به دنبال دورهای فراتر از انقراض کرتاسه پالئوژن هستند، چرا که در این دوره، اجداد تمام پرندگان مدرن یافت شدهاند.
در مطالعه جدیدی که توسط تیمی از دیرینه شناسان موزه کانتربری در کرایستچرچ، نیوزیلند و موزه سیکنربگ در فرانکفورت، آلمان انجام شده، فسیلی از پای پنگوئن هایی که در اواسط پالئوسن در نیوزیلند میزیستهاند تشریح شده است.
قدمت ناحیهای که فسیل کشف شده، از لحاظ زمین شناختی به حدود 61 میلیون سال قبل بازمی گردد. پای فسیلی هم متعلق به یک گونه جدید پنگوئن است. در این محل نمونه دیگری از گونه ای از پنگوئنهای بزرگ و همچنین وایمانگو که قدیمیترین پنگوئن کشف شده تا به امروز محسوب می شود، کشف شده است.
استخوان مچى قلمى در هر گروه پرندگان نسبت به گروه دیگر تفاوت عمدهای دارد، در نتیجه این استخوان نقش زیادی در شناسایی پرندگان ایفا میکند. در پنگوئن هم استخوان مچی قلمی بسیار متمایز هستند، علاوه بر کوتاهی و بلند، شکل این استخوان هم در برخی پنگوئنها متفاوت است. پای فسیلی جدید هم با وایمانگو تفاوت دارد. با توجه به نسبت ضخامت قشر استخوان و شکل حفره استخوان کنجدی شکل، به نظر میرسد، استخوان فسیلی بیشتر به پنگوئنهای مدرن شباهت دارد.
در نتیجه این یافتههای جدید پای فسیلی پنگوئن و شواهد موجود از گونههای بدویتر نشان میدهد، تنوع پنگوئنها در دورهای کوتاه پس از رویداد انقراض کرتاسه پالئوسن بیش از حد انتظار بوده است. علاوه بر این، پای فسیلی پنگوئن ویژگیهایی را نشان میدهد که در گونههای جوانتر پنگوئنها قابل مشاهده است. این نشان میدهد که با توجه به مورفولوژی (ریخت شناسی) استخوان مچی قلمی پنگوئنها بسیار بیش از تصور ما تکامل یافته است. تفاوت بین گونههای جدید و وایمانگو احتمالا به جهت تفاوت آنها در حرکت روی زمین و آب رخ داده است.
استخوان مچی قلمی پای فسیلی فوق از استخوان وایمانگو تنومندتر است و با گونهای پنگوئنهای غول پیکر که 33 تا 45 میلیون سال قبل میزیسته و قامتی حدود 165 سانتیمتر داشته، مطابقت میکند.
این پنگوئنها نه تنها شبیه پنگوئنهای مدرن بودند، بلکه در اوایل تکامل خود جثه خیلی بزرگی داشتهاند و حدود 30 میلیون سال زیستهاند. اما دلیل انقراض پنگوئنهای غول پیکر حدود 20 میلیون سال قبل، به درستی مشخص نیست. ولی به نظر می رسد، زمان انقراض این گونههای پنگوئن با رشد جمعیت پستانداران دریایی، به خصوص نهنگهای دندانهدار همزمان بوده است. همچنین رقابت برای غذا ممکن است عامل موثر دیگری در انقراض این جانداران بوده باشد.
این تنوع غیرمنتظره پنگوئنها تنها مدتی کمی پس از اواخر دوره کرتاسه، منجر به مطرح شدن فرضیههایی مختلفی در مورد نوآروارگان شده است. برخی آنالیزهای ساعتی مولکولی نشان میدهد، گروههای مختلف پنگوئنها از حدود 62 میلیون سال قبل شروع به تکامل کردهاند.
براساس این فرضیه، حضور هر دو نوع اولیه و انواع تکامل یافته نشان میدهد، پنگوئنها در دورهای بسیار کوتاه تکامل یافتهاند. در فرضیه محتملتر، پنگوئنها اواخر دوره کرتاسه، یعنی کمی قبل از رویداد انقراض، شروع به پراکندگی کردهاند. حال اینکه چرا پنگوئنها جان سالم به در بردهاند و تیرانوسور رکسها نتوانستهاند؛ جای شگفتی است.
.
منبع: theguardian
