انتهای ادیسه فضایی کاسینی نزدیک است: روز جمعه، فضاپیمای کاسینی ناسا آخرین پیامهای خود را به زمین مخابره میکند.
فضاپیمای Cassini تا آخرین لحظه به مخابره اطلاعات به مرکز کنترل ماموریت ادامه میدهد. فضاپیمای کاسینی قرار است، پس از ماموریتی 13 ساله در نهایت با شیرجهای مرگبار به ماموریتش پایان دهد. کاسینی به ارسال اطلاعات جمعآوری شده خود تا صبح روز جمعه ادامه میدهد، یعنی تا لحظهای که آنتنهای فضاپیما ارتباط خود با زمین را از دست میدهند. از لحاظ فنی، امکان تماشای زنده لحظات نهایی ماموریت کاسینی وجود ندارد، چرا که غول گازی زحل حدود 1287 میلیون کیلومتر با ما فاصله دارد و بنابراین رسیدن این اطلاعات به زمین، تقریبا 83 دقیقه طول میکشد.
اما همانطور که کاسینی به پایان انفجاری نهایی خود میرسد، ناسا از مرکز کنترل ماموریت در آزمایشگاه پیشرانش جت در پاسادنا، کالیفرنیا، جایی که دانشمندان عکسها و اطلاعات نهایی فضاپیما را دریافت میکنند، آخرین اطلاعات ارسالی کاسینی را پخش میکند.
Cassini spacecraft، روز 11 سپتامبر آخرین مانور گذر نزدیک خود را بر فراز قمر تیتان انجام داد. قمر تیتان که بهاندازه سیاره عطارد است، تنها جرم کیهانی منظومه شمسی البته بهجز زمین است که دارای جو غلیظ و مایعات سطحی است. اما در عوض آب، دریاچههای قمر تیتان، از بارانهای هیدروکربنی تغذیه میشوند و غنی از متان مایع و اتان هستند، این مولکولهای آلی همان ساختارهای شیمیایی پیش بیولوژیکی یا ترکیبات شکلدهنده حیات هستند.
مطالعات نشان میدهد که مولکول C2H3CN (آکریلونیتریل یا وینیل سیانید) در این قمر زحل وجود دارد. دانشمندان ناسا با بهره بردن از آرایه میلیمتری/ زیر میلیمتری بزرگ آلما (ALMA) در صحرای آتاکاما در شیلی، وجود این مولکولها را تائید کردند. گام بعدی محققان این است که از مولکولهای وینیل سیانید در محیط آزمایشگاه استفاده کنند و شرایط تیتان را آزمایش کنند. حتی اگر هرگز در اعماق دریاچه لیژیا مولکولهای وینیل را پیدا نکنیم، کشف ساختار شیمیایی در آستانه تبدیلشدن به ساختارهای زیستشناسی، فوقالعاده کشف بزرگی است.
Cassini هماکنون در ماموریت نهایی خود، پایان بزرگ به سر میبرد. این فضاپیمای ناسا که اکنون میلیونها کیلومتر دورتر از زمین و در اعماق منظومه شمسی است، ذهنیت ما انسانها را در مورد فضا دگرگون کرده و حال پس از گذشت ۲۰ سال از آغاز اکتشافاتش در سیستم زحل قرار دارد؛ این فضاپیما با شیرجهای تاریخی بر فراز جو غول گازی منهدم خواهد شد.
ماموریت تاریخی فضاپیمای کاسینی با پرتاب از روی یک موشک تیتان آی وی بی در ۱۵ اکتبر ۱۹۹۷ آغاز شد. این فضاپیما تاکنون مسافتی حدود ۳.۵ میلیارد کیلومتر را در فضا پیموده است. پس از دو دهه حضور در فضا، مأموریت کاوشگر کاسینی روز ۱۵ سپتامبر (24 شهریور) سال ۲۰۱۷، با شیرجه مرگبار در جو سیاره زحل به پایان خواهد رسید.
درحالیکه کاسینی از لحاظ فنی قابلیت رصد سیاره زحل را تا چندین سال آینده خواهد داشت، ولی با توجه به کمبود سوخت کاوشگر، ناچارا ماموریت آنهم به پایان خواهد رسید. در واقع، اگر سوخت کاسینی به پایان برسد، دانشمندان دیگر قادر به کنترل مدار آن نخواهند بود و خطر برخورد آن به یکی از دو قمر زحل که دارای پتانسیل زندگی هستند، بسیار بالا خواهد بود. بهاینترتیب، بهمنظور جلوگیری از نشت هرگونه آلودگی میکروبهای زمینی که Cassini با خود حمل میکند، ناسا تصمیم دارد، به این روش فوقالعاده دراماتیک با کاسینی خداحافظی کند.
به این ترتیب، Cassini spacecraft درنهایت، پس از ۲۲ گردش مداری بین سیاره و حلقههای آن، بر فراز ابرهای زحل سقوط میکند. با توجه به جدول زمانی ناسا برای پایان ماموریت، اطلاعات نهایی این مانور کاسینی شب 12 سپتامبر به زمین رسیدند. انتظار میرود که کاسینی آخرین عکسهای واضح خود از زحل در 14 سپتامبر در ساعت 3:58 بعدازظهر به وقت یوتی سی را به زمین مخابره کند؛ این عکسها، در نهایت دقایقی بعد به زمین میرسند. و پایان بزرگ یکی از موفقترین سفرهای فضایی تاریخ: ساعت 6:31 بامداد روز 15 سپتامبر، کاسینی وارد جو زحل میشود و در ساعت 8 ظهر جمعه، مردم زمین، انفجار طولانی فضاپیمایی را میشنوند که برای همیشه دیدگاه ما نسبت به یکی از مرموزترین سیارات منظومه شمسی تغییر داد.
ماموریت کاسینی پروژهای مشترک بین ناسا، آژانس فضایی اروپا (اسا) و آژانس فضایی ایتالیا است. آزمایشگاه پیشرانش جت ناسا، بخشی از موسسه تکنولوژی کالیفرنیا در پاسادنا، بخش علمی ماموریت را مدیریت میکند. مدارگرد کاسینی و دو دوربین پردازنده آن در آزمایشگاه پیشرانش جت ناسا طراحی، توسعه و مونتاژ شدهاند. همچنین مرکز عملیات تصویربرداری این ماموریت در موسسه علوم فضایی بولدر، کلرادو قرار دارد. فضاپیمای کاسینی در سال ۱۹۹۷ به فضا فرستاده شد و در سال ۲۰۰۴ در مدار سیاره زحل قرار گرفت.
.
منبع: nationalgeographic