در اوایل دهه 90 میلادی، چهار بازی عجیب و غریب، در فروشگاه اجاره ای در بازار محلی نزدیکمان ظاهر شد. با مبلغی حدود هفت دلار، هر کسی می توانست به آنجا رفته و سه دقیقه از بازی واقعیت مجازی جدیدی به نام Dactyl Nightmare را بازی کند. من این مبلغ را پرداخت کردم، کلاه خود عظیمی پوشیدم … و سپس قبل از اینکه من حتی بفهمم در این محیط قالب دارِ شبیه به صفحه شطرنج چه می کردم بازی تمام شد. تمام تجربه ها تمام شد و من هرگز برنگشتم. قطعا این اولین تجربه واقعیت مجازی (یا از پیشرفته ترین آنها) که برای مصرف عموم در دسترس قرار می گرفت، نبود، اما این می تواند خلاصه ای باشد از اینکه چه تعدادی نسبت به نسل اول و نگون بختِ پروژه های واقعیت مجازی حس داشتند: همه اعتیاد آور هستند ولی به اندازه کافی جوهره آن را ندارند. زمان و تکنولوژی تغییر کرده است، اما بالاخره زمان راند دو فرا رسیده است. سیستم های واقعیت مجازی در یک نرخی توسعه و گسترش پیدا کرده اند و با گرافیک و بازی های بهتر، گوی سبقت را از دوران های گذشته ربوده اند. به نظر می رسد که واقعیت مجازی برای برترین زمان آماده می باشد. بنابراین به مناسبت گرامیداشت دومین دوره اش، اجازه دهید نگاهی به جاده پر از دست انداز واقعیت مجازی برای به رسمیت شناختن جریان اصلی بیندازیم.
گالری رولر کاستر
.
