نمونه ی اولیه ی یک نبولایزر (نبولایزر وسیله‌ای برای رساندن دارو به قسمتهای مختلف دستگاه تنفس از طریق استنشاق می‌باشند، این درمان بخصوص در وضعیت‌هایی مانند برونشیت و آسم شدید بسیار مؤثر هستند و بدلیل سریع بودن تأثیر دارو و جلوگیری از تأثیر دارو بر بافتهای دیگر بدن بسیار مورد توجه می‌باشد) در RMIT در ملبورن طوری طراحی شده است که به راحتی می توان آنرا در دست گرفت و نسبت به نبولایزرهای موجود، دوز خیلی بیشتری از دارو را در دقیقه ارائه می دهد. محققانی که بر روی این دیوایس کار کرده اند می گویند، این می تواند برای کسانی که از مشکلاتی مانند آسم، سرطان، فیبروز سیستیک و دیابت رنج می برند، جایگزین اسپری و تزریق شود.
اسپری های سنتی برای آن دسته از افرادی که دارای مشکلات ریوی هستند و یا در معرض آن هستند مشکل ساز خواهد بود چرا که برای انتشار این دارو در بدن به هنگام استفاده از آنها باید عمیق و ماهرانه نفس بکشید (هماهنگ سازی آن کار آسانی نیست). آنها همچنین مایلند یک دیوایسی ایجاد کنند که در اندازه ای مناسب برای همه باشد به این معنی که دوز مصرفی آن برای یک بیمار با سن و سال خاص، جنسیت و یا شدت بیماری تنظیم نشود.
یکی از محققان می گوید: با استفاده از نمونه های سنتی این دیوایس، تنها 30 درصد از این داروها به ریه ها می رسند و بقیه در دهان از دست می روند. در واقع پول زیادی بابت چیزی می دهید که بیشتر آن هدر می رود.
نبولایزرهای موجود همیشه کاربردی نیستند چرا که آنها دوز دارو را بسیار آهسته در حدود 0.4 میلی متر در دقیقه به بدن تحویل می دهند و نمی توانند برای ارائه ی انسولین، پروتئین و یا پپتیدها استفاده شوند، چون که غبار تولید یانها بیش از حد خوب است. اما این دستگاه نمونه، غبار ضخیم تر و سنگین تری تولید می کند که می تواند این مولکول های بزرگتر را به صورت مستقیم و با سرعتی معادل 3 میلی متر در دقیقه به ریه ها منتقل کند.
هنگامی که این وسیله بر روی واکسن DNA آنفلوانزای یک گوسفند اعمال شد، این نبولایزر تاثیرات قابل مقایسه ای را به نسبت تزریق واکسن اعمال شده نشان داد. همین امر محققان را امیدوار کرده که Respite بتواند به عنوان یک دستگاه شخصی، کم هزینه و ارائه دهنده ی داروهای مربوط به سرطان ریه به طور مستقیم به ریه مورد استفاده قرار گیرد.
در این ۷ سالی که تیم یئو بر روی مدل اسبق Respite که Respire نام داشت کار می کردند، در تلاش بودند تا با درمان های دیگری مانند آنتی بادی های مونوکلونال برای سرطان ریه و بازسازی سلول های بنیادی برای بازسازی ریه اقدام جدید به عمل آورند. یئو می گوید: عمده ی کار ما در طول این دوره مبنی بر “تلاش برای درک بهتر علم پشت این پدیده ها توسط توسعه‌ی نظریه های اساسی با این امید که یک درک و فهم بهتر منجر به طرح های بهبود یافته ای شود (به ویژه از نظر ارائه و بهره وری) بوده است.”
Respite با تولید امواج آواشنودی سطحی (نوعی از موج صوتی که به موازات سطح یک ماده ی الاستیک حرکت می کند مانند یک زلزله ی کوچک) بر روی یک دستگاه ریزتراشه ی ۲ در ۱ کار می کند. این امواج به نوبه ی خود داروی مایع موجود در یک ویال کوچک دارویی را تحریک می کنند و با تبدیل آن به یک آئروسل یا غبار، موجب تنفس بیماران از طریق یک دهن گیری که در انتهای این دیوایس قرار گرفته می شود.
یئو می گوید که این دستگاه در حال حاضر برای تامین توانش به چندین باتری AA نیاز دارد، اما آنها در حال کار بر روی کوچک کردن آن می باشند که به عنوان نسخه ی تولیدی آینده خواهد بود. Respite در ماه سپتامبر و در سنگاپور در TechInnovation 2015 به نمایش گذاشته شد و در آنجا این محققان با تعدادی از شرکای تجاری هم وارد بحث و مذاکره شدند.
این محققان انتظار دارند که Respite برنامه های کاربردی تجاری در مناطق غیر پزشکی مانند دستگاه استریلیزه کننده ی تجهیزات هم داشته باشد. قیمت آن به زودی مشخص می شود اما طوری که از حرف های یئو برداشت می شود ممکن است قیمت آن زیر ۵۰ دلار باشد.
اگر همه ی برنامه ها مطابق برنامه ریزی پیش رود، ممکن است که این دستگاه را تا ۵ سال آینده در بازارها شاهد باشیم.
.
با عضویت در کانال رسمی تکرا در تلگرام از آخرین اخبار روز تکنولوژی مطلع باشید.
.
منبع: rmit
