;
coinex

افزایش سطح دریاها، سرعت گردش زمین را کاهش می دهد

افزایش سطح دریاها، سرعت گردش زمین را کاهش می دهد
افزایش بی سابقه ی دمای کره ی زمین باعث ذوب شدن یخچال های طبیعی و ورقه های یخی شده و در نهایت این امر منجر به بلعیده شدن شهر های نزدیک به دریا و جزایر توسط اقیانوس ها می گردد. مطالعات جدید و مورد تایید “علوم پیشرفته” نشان می دهد، تغییرات سطع دریاها روی گردش کره ی زمین تاثیرگذار است. با تعیین کمیت قدرت این اثر، دانشمندان احتمالا پاسخ “معمای پیچیده مانک” را یافته اند.
والتر مانک آمریکایی، متخصص فیزیک اقیانوس در موسسه ی اقیانوس شناسی اسکریپس در لاجولای کالیفرنیا، طی مقاله ای در سال 2002، عدم توازن بین افزایش سطح دریاها را، حجم ذوب شده ی یخچال ها و گردش سیاره عنوان کرد. نحوه ی گردش کره ی زمین به پراکندگی مواد و اجرام آن وابسته است، بنابراین محوریت گردش کره ی زمین با تغییر توزیع و پخش مواد آن تغییر می کند؛ در اینجا این تغییرات شامل حرکت توده های آب یخ زده و ورود آن به دریاها می شود.
مانک اشاره کرد، اگرچه افزایش سطح دریاها در قرن بیستم روی گردش زمین تاثیر می گذارد، با اینحال اطلاعات دیداری با آن فعلا موجود نیست. تیمی از محققان به رهبری جری میتروویکا، استاد فیزیک جغرافیایی در دانشگاه هاروارد، یک پروژه ی تحقیقاتی بر روی آن ترتیب دادند. آنها در این پروژه از ترکیب مدل های شبیه سازی شده ی کامپیوتری استفاده کردند و معتقدند که پاسخ این سوال را در آخرین عصر یخبندان یافته اند.
در طی آغاز این دوره، با افزایش یخچال های طبیعی و منجمد شدن آبهای کره ی زمین در قالب ورقه های یخی، آب سطح دریاها کاهش یافت و در پایان این عصر با ذوب شدن آنها، شاهد افزایش آب سطح دریاها بوده ایم. این پدیده قاعدتا تاثیر بسزایی در گردش سیاره ما داشت و البته مانک، این مورد را در مقاله ی منتشر شده ی خود در سال 2002 در نظر گرفته بود.

در طی آغاز این دوره، با افزایش یخچال های طبیعی و منجمد شدن آبهای کره ی زمین در قالب ورقه های یخی، آب سطح دریاها کاهش یافت و در پایان این عصر با ذوب شدن آنها، شاهد افزایش آب سطح دریاها بوده ایم. این پدیده قاعدتا تاثیر بسزایی در گردش سیاره ما داشت و البته مانک، این مورد را در مقاله ی منتشر شده ی خود در سال 2002 در نظر گرفته بود.
اما مطالعات جدید نشان می دهد که برآورد او در مورد اثرات آخرین عصر یخبندان نادرست است. به علاوه، مولف این مقاله عنوان می کند که مانک از یک مدل دارای اشکال به عنوان ساختار بیرونی سیاره استفاده کرده و همچنین، ذوب شدن یخچال های قرن بیستم، 30 درصد کمتر از انتظارات مانک بوده است. با در نظر داشتن تمام این موارد، این گروه اثر افزایش سطح دریا روی گردش زمین را دوباره مورد آزمایش قرار دادند.
این دانش که گردش زمین در 2500 سال گذشته کاهش داشته، کاملا ثابت شده است. اگرچه دانشمندان توضیح داده اند که بخشی از این کاهش سرعت، از فعل و انفعالات هسته ی بیرونی و مایع کره ی زمین با لایه ی بالایی سفت و سنگی آن و بخشی دیگر به علت افزایش سطح دریاها از آخرین دوره ی یخبندان ناشی می شود.
یکی از روش هایی که می توان تغییرات گردش کره ی زمین را اندازه گیری کرد مقایسه ی “زمان جهانی” (که با یک ساعت اتمی اندازه گیری می شود) با نحوه ی ظهور ماه گرفتگی و خورشید گرفتگی می باشد. تفاوت این دو اندازه گیری زمانی، به نحوه ی تغییرات گردش زمین اشاره می کند؛ تفاوتی که با نام “خطای ساعت” شناخته می شود.
از 500 سال قبل از میلاد مسیح تا به حال، گردش زمین با خطای ساعت مواجه بوده است. می توان گفت سرعت گردش آن هر 16000 ثانیه (نزدیک به 4.5 ساعت) کاهش داشته است. بنابراین کم شدن 6000 ثانیه، به علت تغییرات سطح دریاها می باشد؛ این مقدار برابر است با کاهش 2.4 ثانیه در هر سال. مطالعات نشان می دهد، اولین بار این کمبود زمانی با افزایش سطح دریاها منطبق بوده که زمان آن به آخرین عصر یخبندان بر می گردد. در نهایت می توان گفت که دانشمندان توانستند پاسخ معمای پیچیده ی مانک را بیابند.

.

.

منبع: iflscience


عصر تکنولوژی، تکرا

ارسال برای دوستان در: واتساپ | تلگرام |






ارسال نظر