یک دانشجوی 25 ساله روشی برای مقابله با باکتری های مقاوم به آنتی بیوتیک کشف کرده است.
این روش جدید تاکنون تنها در آزمایشگاه و بر روی موش مورد آزمایش قرار گرفته؛ اما می تواند راهکاری بالقوه برای مقابله با باکتری های مقاوم به آنتی بیوتیک باشد که تبدیل به تهدیدی جهانی شده است، چنانچه اخیرا سازمان ملل متحد از آن به عنوان “تهدیدی اساسی” برای بهداشت جهانی نام برده است.
باکتری های مقاوم به آنتی بیوتیک مقاوم سالانه موجب مرگ حدود 700 هزار نفر می شوند اما مطالعه جدیدی نشان داده، این میزان می تواند تا سال 2050 به حدود 10 میلیون نفر برسد. به این ترتیب مقابله با این نوع باکتری ها می تواند اهمیت بسیاری داشته باشد.
علاوه بر فوق باکتری های معمول یعنی استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی سیلین (MRSA)، دانشمندان نگران نایسریا گونوره‌آ هستند، باکتری که تقریبا به تمام داروها مقام بوده است.
اما شو لام، یک دانشجوی 25 ساله مقطع دکترا در دانشگاه ملبورن، استرالیا، پلیمری به شکل ستاره توسعه داده که قادر به مقابله با شش سویه مختلف باکتری است. این پلیمر به راحتی می تواند با پاره کردن دیواره های سلولی، باکتری ها آنها را بکشد.
لام به تلگراف گفت:”ما کشف کردیم پلیمرها باکتری ها را هدف قرار می دهند و به روش های مختلفی قادر به کشتن آنها هستند. یکی از این روش ها، پاره کردن فیزیکی و یا تجزیه دیواره های سلولی باکتری است. این کار باعث ایجاد تنش زیادی در باکتری ها شده که در نهایت منجر می شود، شروع به از بین بردن خودشان بکنند.”
به گزارش تلگراف، دانشمندان فعال در این زمینه، از این کشف به عنوان “موفقیتی که می تواند چهره پزشکی مدرن را تغییر دهد” ستایش کرده اند.
البته قبل از همه اینها، باید در نظر داشته باشیم که این مطالعه هنوز در مراحل اولیه خود است. تاکنون لام تنها این پلیمرهای ستاره ای شکل را بر روی شش سویه گونه های باکتری های مقاوم به آنتی بیوتیک (و دیگر داروها) و در آزمایشگاه و همچنین یک فوق باکتری را بر روی موش زنده مورد آزمایش قرار داده است.
اما در تمام آزمایش ها، این پلیمرها قادر به کشتن باکتری های مقاوم به آنتی بیوتیک مورد نظر شدند، و همچنین این باعث می شد، ویژگی مقاوم به پلیمرهای در نسل های بعد باکتری هم توسعه پیدا نکند.
این پلیمرها- که اسنپ ها و یا از لحاظ ساختاری پلیمرهای پپتید ضد میکروب نانو مهندسی هستند- به طور مستقیم به باکتری حمله و نفوذ می کنند و پس از آن غشای سلولی باکتری را تخریب می کنند.
بر خلاف آنتی بیوتیک ها و همچنین باکتری های سمی که به سلول های سالم هم آسیب می رسانند، اسنپ هایی که لام طراحی کرده، به قدری بزرگ هستند که به نظر نمی رسند، هیچ آسیبی به سلول های سالم وارد کنند.
ناظر لام در این مطالعه گِرگ کیائو، به نشریه سیدنی مورنینگ هرالد، گفت:”ما قادر به بهره بردن از این پپتید پلیمری در مقیاس های متفاوتی، از موش تا فیل هستیم. همچنین مولکول های بزرگ پپتید، نمی توانند وارد سلول های سالم شوند.”
سیریل بویر محققی از دانشگاه نیو ساوت ولز استرالیا که در این مطالعه شرکت نداشته، می گوید، با وجود نتایج مثبتی که تاکنون این مطالعه در بر داشته، هنوز برای هیجان زده شدن در مورد نتایج احتمالی چنین روشی در نمونه های انسانی، خیلی زود است. وی گفت: “به نظر می رسد، مزیت اصلی این پپتید (نسبت به دیگر پپتیدها) از بین بردن باکتری به طرزی موثرتر و انتخابی تر است.”
بویر همچنین در ادامه افزود، این تیم تحقیاتی هنوز راه طولانی برای استفاده از این روش برای کاربردهای بالینی در پیش دارد.
اما چیزی که در مورد این مطالعه جدید جالب توجه بوده، این است که در حالی که دیگر تیم های تحقیقاتی به دنبال آنتی بیوتیک های جدید هستند لام روشی کاملاً متفاوت را توسعه داده است. چیزی که او امیدوار است در آینده، دنیای آنتی بیوتیک ها را متحول کند.
نتایج این مطالعه در نشریه ” Nature Microbiology” منتشر شده است.
.
منبع: sciencealert
