بازیگرانی که از نظر بینندگان مستحق دریافت جایزه اسکار بوده‌اند؛ اما نتوانسته اند منتقدین را راضی کنند

جایزه اسکار همیشه به کسی که بازی‌اش را دوستش داریم و مستحق آن هست نمی‌ رسد و ثابت شده که نظر منتقدین با نظر بینندگان بسیار فاصله دارد. در ادامه چند بازیگر که از نظر ببیندگان مستحق دریافت جایزه اسکار بوده‌اند را بررسی خواهیم کرد.

بازی بت دیویس را در فیلم بردگی انسانی (Of Human Bondage) و یا دنیس هارپر را برای فیلم مخمل آبی (Blue Velvet) و یا جودی گارلند را برای (The Wizard of Oz) یا جیمی استوارت را برای فیلم سرگیجه (Vertigo) در نظر بگیرید. مسلما این نقش آفرینی‌ها از نقش‌آفرینی‌هایی است که در ۱۰ سال گذشته در مراسم اسکار مطرح شده‌اند؛ اما توجهی به آن‌ها نشده است. اکنون می ‌خواهیم شما را با ۱۰ فیلم و بازیگرانی آشنا کنیم که به نظر ما به اشتباه به مراسم اسکار راه یافته‌اند. می‌ توانید خودتان فیلم‌ ها را ببینید و در مورد آن‌ ها قضاوت کنید.

ماریا بلو در فیلم تاریخ خشونت (A History of Violence) ساخته شده در سال ۲۰۰۵

لیست بهترین بازیگران مکمل زن در مراسم اسکار پر بود از افرادی که برای نامزدی در این بخش شایسته نبودند. فقط به بازی خوب میشل ویلیامز در فیلم کوهستان بروکبک (Brokeback Mountain) و یا امی آدامز در فیلم جونباگ (Junebug) فکر کنید؛ اما متاسفانه جایزه‌ی بهترین بازیگر مکمل زن به ماریا بلو برای بازی در فیلم تاریخ خشونت (A History of Violence) رسید.

ماریا در این فیلم نقش زنی جذاب را بازی می‌کند که نمی‌داند شوهرش یک قاتل است. نمی‌خواهیم ارزش کار او را پایین بیاوریم، چون بازی او در این فیلم به نسبت خوب بود و نظر منتقدان نیویورک را جذب کر؛د اما حرف ما این است که بازی او در حد برنده شدن جایزه‌ اسکار نبود.

ساشا بارون کوهن در فیلم بورات (Borat) ساخته شده در سال ۲۰۰۶

همه می‌دانیم که گرفتن جایزه اسکار برای نقش کمدی بسیار سخت است. هرچند که سال ‌های اخیر ملیسا مک کارتی و رابرت داونی جونیور، این قانون را عوض کرده‌اند؛ اما نامزدی ساشا بارون کوهن در سال ۲۰۰۶ یکی از عجیب‌ترین اتفاقات مراسم اسکار بود. او در نقش آقای بورات در فیلم «بورات: آموختن فرهنگ آمریکا برای پیشبرد ملت شریف قزاقستان» بازی کرد و واقعا خوش درخشید.

ساشا بارون کوهن، برای بازی و بازنویسی فیلمنامه‌ این فیلم علاوه بر جایزه اسکار، برای جوایز زیاد دیگری ( مثلا جایزه‌ی گلدن گلوب) هم نامزد شد و خیلی از آن‌ ها را از آن خود کرد. اگر دوستتان معتقد است که بازی ویل اسمیت در فیلم کمدی در جست و جوی خوشبختی (The Pursuit of Happyness) بهتر از بازی ساشا بوده، بهتر است که رابطه‌تان را با او قطع کنید!

جولی دلپی برای بازی در فیلم‌های قبل از طلوع (Before Sunset) و قبل از نیمه شب (Before Midnight) در سال‌های ۲۰۰۴ و ۲۰۱۳

مانند ساشا کوهن، نامزدی جولی دلپی آن هم برای دوبار در مراسم اسکار کمی عجیب به نظر می‌رسد. دلپی برای فیلمنامه‌ این دو فیلم که با همکاری ریچارد لینکلیتر و ایتان هاوک نوشته شده بود، نامزد دریافت جایزه شد؛ اما جالب اینجا است که فقط در مراسم اسکار از این فیلمنامه تعریف شده و در محافل ادبی دیگر، نامی از آن برده نشده است.

جولی دلپی در فیلم «قبل از طلوع» نقش سلین را بازی می‌کند که یکی از پیچیده‌ترین شخصیت‌های زن سال‌های اخیر سینما است. او این نقش را به خوبی بازی کرد و این بازی خوب فقط به خاطر فیلم‌نامه نبود بلکه هنر بازیگری جولی به کمک او آمد.

شریکا اپس برای بازی در فیلم نیمه نلسن (Half Nelson) ساخته شده در سال ۲۰۰۶

نقش آفرینی رایان گاسلینگ در نقش رایان فلک در فیلم «نیمه نلسون» حتی از بازی ساشا بارون کوهن هم تاثیر گذارتر بود. متاسفانه تنها فردی که از این فیلم برای جایزه‌ای نامزد شده بود، رایان بود و کار زیبای همکار او، شریکا اپس کاملا نادیده گرفته شد.

شریکا نقش دانش آموزی را بازی می‌کرد که با معلم معتاد خود رایان فلک رابطه‌ی دوستانه‌ای برقرار می‌کند و واقعا کار تحسین برانگیزی را در اجرای این نقش از خود نشان می‌دهد؛ اما داوران مراسم اسکار تصمیم می‌گیرند که کاملا او را نادیده بگیرند و جایزه را به ابیگیل برسلین برای بازی در فیلم خورشید خانوم کوچولو (Little Miss Sunshine) بدهند. البته شریکا برای بازی خوبش در این فیلم یک جایزه‌ اسپریت اوارد (Spirit Award) برنده شد. این جایزه به افرادی داده می‌شود که احتمال برنده شدنشان در مراسم اسکار بالا است.

مایکل فسبندر برای بازی در فیلم (Fish Tank) ساخته شده در سال ۲۰۱۰

مایکل بعد از چند بازی خوب که احتمال برنده شدن جایزه‌ اسکار داشت، بلاخره برای بازی در فیلم دوازده سال بردگی نامزد دریافت جایزه اسکار شد. بازی او در فیلم‌های شرم (Shame)، گرسنه (Hunger) و متد خطرناک (A Dangerous Method) واقعا تحسین برانگیز بود؛ اما او در فیلم «مخزن ماهی» واقعا بازی مستحق جایزه اسکار داشت.

این فیلم بریتانیایی که توسط آندریا آرنولد ساخته شده بود، داستان دختر نوجوانی (با بازی هنرمندانه‌ی کتی جرویس) است که با دوست مادرش کونر، وارد رابطه‌ای مخفیانه می‌شود. فسبندر نقش کونر را بازی می‌کند. فیلم مخزن ماهی اگر مایکل فسبندر را نداشت هیچ وقت این قدر موفق نمی‌شد، چون این بازی محسور کننده‌ی مایکل در نقش یک مرد منحرف و البته بسیار جذاب است که داستان را جالب کرده و باعث می‌ شود که نگاه کردن این فیلم به یکی از تجربه‌ های به یاد ماندنی تبدیل شود.

رایان گاسلینگ در فیلم ولنتاین آبی (Blue Valentine) ساخته شده در سال ۲۰۱۰

در پاراگراف‌ های قبل گفتیم که رایان گاسلینگ تنها بازیگر فیلم (Half Nelson) بود که برای گرفتن جایزه‌ اسکار نامزد شد. چند سال بعد از «نیمه نلسون» در سال ۲۰۱۰،  او در موقعیتی قرار گرفت که دقیقا برعکس بود. بازی رایان در فیلم درام «ولنتاین آبی» به کارگردانی درک سیانفرانسس، بسیار هنرمندانه و شگفت انگیز و یکی از بهترین بازی‌هایی بود که رایان تا به حال انجام داده است؛ اما با این وجود، همکارش میشل ویلیامز به نامزدی جایزه اسکار راه یافت.

رایان بعد از این فیلم، فیلم‌های خوب دیگری مثل «لارز و دختر واقعی» و «رانندگی» بازی کرده؛ اما با کمال تعجب در این فیلم‌ها هم به نامزدی جایزه اسکار نرسیده است. به نظر دیگر وقتش رسیده که رایان گاسلینگ دوباره نامزد دریافت جایزه‌ اسکار بشود.

سالی هاوکینگ و لزلی منویل در فیلم‌های خوشحال و خوش شانس (Happy-Go-Lucky) و سالی دیگر (Another Year) ساخته شده در سال ۲۰۰۸ و ۲۰۱۰

تیموتی اسپال در سال جدید با افراد و کمپانی‌ های معروف زیادی همکاری کرده که از چشم داوران مراسم اسکار دور نمانده است. این یک رسم قدیمی است، هرکسی که با افراد معروف‌تری کار کند، بیشتر به چشم داوران خواهد آمد.

سالی هاوکینگ و لزلی منویل هم از این قائده مستثنا نبودند. این دو نفر که در فیلم‌ های «خوشحال و خوش شانس» و «سال دیگر» بازی حیرت انگیزی را ارائه کردند، مورد بی لطفی داوران واقع شدند؛ چرا که با افراد معروف همکار نبودند. هرچند که هاوکینگ یک جایزه‌ گلدن گلاب برای بازی در «خوشحال و خوش شانس» گرفت؛ اما او به نامزدی جایزه اسکار نرسید.

ژواکوین فونیکس در فیلم برای او (Her) ساخته شده در سال ۲۰۱۳

سال ۲۰۱۳ سالی بود که بسیاری از بازیگران توانمند مرد از لیست نامزد‌های جایزه اسکار بیرون ماندند. اسکار آیزاک برای بازی در فیلم درون لیان دیویس (Inside Llewyn Davis) ، رابرت ردفود برای بازی در فیلم همه چیز گم شده است (All is Lost) و یا تام هنکس برای بازی در فیلم کاپیتان فیلیپ (Captain Phillips) کسانی بودند که به نظر ما برای دریافت جایزه اسکار شایسته‌ تر از نامزد‌های انتخابی هستند.

البته هیچ کدام از این افراد به خوبی ژاکوین فونیکس در فیلم «برای او» بازی نکردند، چون بازی او واقعا هنرمندانه بود. حتما شنیده‌اید که برای فونیکس مهم نیست که چه جایزه‌ای ببرد و یا نبرد (که این خوب است چون او در سال ۲۰۱۴ هم نامزدی جایزه اسکار برای فیلم «گناه ذاتی» را از دست داد) اما واقعا مایه تاسف است. چون نقش آفرینی او در فیلم «برای او» واقعا حیرت انگیز بود. بازی او در نقش مردی که با یک سیستم اپراتور وارد رابطه‌ عاشقانه می‌شود همه ی ما را تحت تاثیر قرار داد و حتی در آخر باعث شد که اشکمان در بیاید.

تیلدا سوینتون در فیلم‌های (Julia) و (I Am Love) و (We Need To Talk About Kevin) ساخته شده در سال‌های ۲۰۰۹ تا ۲۰۱۱

می دانیم که تیلدا سوینتون در حال حاضر یک جایزه‌ اسکار دارد؛ اما به نظر ما این کافی نیست و او مستحق گرفتن جایزه‌های بزرگ زیادی است. این منصفانه نیست که تنها نامزدی او برای جایزه اسکار به خاطر بازی در فیلم (The Grand Budapest Hotel) و (Only Lovers Left Alive) و (Snowpiercer) باشد چون او در سال‌های قبل، فیلم‌های خوب دیگری از جمله «جولیا» و «من عشقم» و «باید راجع به کوین صحبت کنیم» بازی کرده بود که از چشم داوران اسکار دور مانده است.

تیلدا در این سه فیلم، چهره‌های مختلف عشق را نشان می‌دهد و در هر سه فیلم بسیار خوب بازی کرده است. او حتی برای بازی در «من عشقم» یاد گرفت که ایتالیایی را با لهجه‌ی روسی صحبت کند.

.

منبع: indiewire