بیوبات ها (ربات های بیولوژیک) که توسط محققان دانشگاه ایالتی کارولینای شمالی توسعه یافته اند، قادر به نقشه برداری از نواحی خطرناک و یا ساختمان های مخروبه (در اثر بلایای طبیعی و ..) هستند. پروژه دو محقق ادگار لوباتون و آلپر بزکورت، تجهیز سوسک ها به سنسورها و بهره بردن از مزایای حرکتی آنها است.
این دو محقق، پیشنهاد رها کردن حشرات رباتیک به وسیله یک هواپیمای بدون سرنشین داده اند تا امکان اسقرار گروهی از این حشرات سایبورگ در محل وجود داشته باشد. هنگامی که این حشرات در منطقه مورد نظر رها شوند، از سنسورهای خود برای نقشه برداری از محیط بهره خواهند برد.
این داده ها پس از آن با استفاده از نرم افزاری که توسط همین دانشگاه توسعه یافته، ترجمه شده و از آن، نقشه محیط ساخته می شود. برای اطمینان از سرگردان نشدن حشرات سایبورگ ، حرکت این حشرات با استفاده از علائم رادیویی محدود به فاصله 20 متری، تا هواپیماهای بدون سرنشین است.
نقشه برداری از نواحی بزرگتر به صورت مرحله ای انجام می شود، برای این منظور، هواپیمای بدون سرنشین، قبل از حرکت به سوی مقصد بعدی، منتظر حشرات می ماند تا نقشه برداری از بخش های کوچکتر را به انجام برسانند.
نقشه های کامل پس از کنارهم قرار دادن بخش های مختلف به دست می آید. هدف از این تکنولوژی کاهش خطر رفتن به محیط های ناشناخته است.
به گفته لوباتون، استادیار مهندسی برق و کامپیوتر در دانشگاه کارولینای شمالی: “از این ابزار برای نواحی (مانند ساختمان های فرو ریخته) که در آن امکان استفاده از GPS وجود ندارد، استفاده می شود. یک سیگنال رادیویی قوی از هواپیمای بدون سرنشین، تا حدودی به ساختمان فروریخته نفوذ می کند و بیوبات ها را در کنار هم نگه می دارد.”
پیش از این بیوبات ها تنها برای نقشه برداری از نواحی کوچک مورد استفاده قرار گرفته بودند، اما مطالعات های اخیر دانشگاه ایالتی کارولینای شمالی ممکن است، به این تکنولوژی امکان انجام این کار را در مقیاس های بزرگ را بدهد.
.
منبع: dezeen
