دم پروکاپ دیویس، دانشمند چکی بود که به سال 1698 متولد شد. او فردی بود که از شوکه کردن مردم لذت می‌برد! اغلب از دیویس به‌عنوان همتای اروپایی، بنجامین فرانکلین (مخترع و از بنیان‌گذاران ایالت متحده) نام‌برده می‌شود، چراکه این دو مخترع، هر دو به‌طور همزمان و به‌طور مجزا، در حال اختراع میله برق‌گیر بوده‌اند.
دیویس درحالی‌که به‌عنوان یک متکلم در منطقه موراوی پریمیتیس مشغول به فعالیت بود، مجذوب برق شد. او علاقه‌اش به برق را با شوک‌درمانی گیاهان و ساخت دستگاه‌های اندازه‌گیری آب‌وهوا نشان می‌داد. در آن زمان، دیویس به دلیل این اختراعات عجیب غریب به‌عنوان فردی خل‌وضع در بین معاصرانش مشهور شده بود.
اما وی اکنون، به‌عنوان یکی از نخستین کسانی که ایده موسیقی الکتریکی را مطرح کرده، شناخته‌شده است. البته لازم به گفتن نیست که موسیقی الکتریک به‌عنوان یک فُرم هنری، به‌طورمعمول با قرن هجدهم وجود خارجی نداشته است. تئوری موسیقی و طراحی و اختراع بخش مهمی از زندگی حرفه‌ای دیویس، به‌عنوان یک کشیش رهبانی بودند. در سال 1730، علایق دوگانه دیویس به موسیقی و برق، در یک ساز موسیقی الکترونیکی درهم‌آمیخته شدند.
بین سال 1730 و 1762، دیویس از شاهکار خود رونمایی کرد که «دنیس طلایی (Denis d’or)» و یا «دیونیسوس طلایی (خدای شراب و موسیقی در اساطیر یونان)» نام داشت.
دنیس طلایی سازی مبتنی بر صفحه‌کلید و مجهز به 790 سیم آهنی بود که به‌جای نواخته شدن همچون گیتار، به‌مانند یک کلاویکورد با ضربه زدن به سیم‌های آهنی صدا تولید می‌کرد.
در شرح دایره المعارف کمبریج در مورد موسیقی الکترونیکی، با اشاره به این ساز، نوشته شده: “سیستم مبتکرانه و پیچیده ساز، قادر به تقلید مجموعه شگفت‌آوری از اصوات ازجمله سازهای بادی بود.”
همچنین برخی منابع ادعا می‌کنند، دنیس طلایی همچنین قادر به تقلید از اصوات سازهای زهی نواختنی ازجمله چنگ و عود هم بوده است.
دیویس برای وسیع‌تر کردن طیف‌های آکوستیک ساز، از سیم‌های آهنی رسانایی برای نگه‌داشتن بار الکتریکی کوتاه‌مدت بهره برد. هنوز به‌خوبی مشخص نیست که دیویس چگونه سیم‌های آهنی را گالوانیزه (محافظت از خوردگی یا ایجاد خوردگی فلز با به کار بردن فلزی دیگر به‌عنوان پوشش) کرده، اما ممکن است، وی از چیزی شبیه به یک بطری لیدن(Leiden jar) بهره برده باشد که در این صورت، وی اولین کسی در تاریخ بود که از خازن استفاده کرده، چیزی که او مکررا در آزمایش‌هایش از آن بهره می‌برد.
مورخان در این مورد که واقعا القای الکتریسیته به سیم‌های آهنی اصوات باکیفیتی تولید می‌کرده، شبه دارند. در بسیاری از منابع تاریخی ذکرشده، دیویس بیشتر برای تمسخر نوازندگان این ساز را اختراع کرده است.
فرانسوا ژزف فتی، موسیقی‌شناس بلژیکی در کتاب خود «سرگذشت جامع موسیقی‌دانان»، می‌نویسد: “دنیس طلایی، اولین ساز موسیقی است که از الکترونیک بهره برده است. هرچند احتمالا، الکترونیک بخش ضروری از سازوکار این آلت موسیقی نبوده است. دیویس ادعا می‌کند، در بخش‌های خاصی (به انتخاب مخترع) به نوازنده، شوک داده می‌شده است.”
به‌عبارت‌دیگر، دیویس بی‌جهت به آدمی عجیب غریب شهره نبود. دنیس طلایی همچون مخترع خود، به سازی عجیب و اصیل تبدیل شد. چراکه فقط یک نسخه اولیه از آن ساخته شد. گفته می شود، این ساز، پس از مرگ دیویس، در سال 1765، به وین فروخته‌شده است، اما اکنون در تاریخ گم‌شده است.
بااین‌حال، میراث او به‌عنوان اولین دستگاه موسیقی که الکترونیک را با آلت موسیقی ادغام کرده، در هر اجرای موسیقی الکترونیک و در نواختن هر ترمین و گیتار الکترونیکی و فستیوال‌های موسیقی الکترونیک برای همیشه زنده خواهد بود. شاید روزی دنیس طلایی سر از یک کهنه فروشی و یا زیرزمین کلیسایی درآورد و دوباره نوازندگان را شوکه کند!
.
منبع: motherboard
