دانشمندان موفق به کشف دی ان ای دو گونه انسان منقرض شده، نئاندرتال ها و دنیسووان ها در غارها شده اند، این درحالی است که حتی اسکلت این گونه ها باقی نمانده است. محققان در مطالعه خود که روز پنجشنبه در نشریه ساینس منتشر شده، گفته اند، روشی که در این مطالعه به کار برده اند، می تواند اطلاعات تازه ای در مورد تاریخ بشر در اختیار آنها قرار دهد و تاریخ تکاملی انسان را بازنویسی کند.
چرا که استخوان های فسیلی که منبع اصلی دی ان ای های باستانی محسوب می شود، بسیار کمیاب هستند و حتی در سایت های باستانی که پیش از این شواهدی از حضور انسان های باستانی در آن پیدا شده اند، چنین بقایای به ندرت کشف شده است.
ماتیاس مایر، متخصص ژنتیکی از مرکز انسان شناسی تکاملی موسسه ماکس پلانک در لایپزیگ، آلمان، گفت: “غارهای زیادی وجود دارند که در آن ابزارهای سنگی پیدا شده اند، اما در این کشفیات استخوانی مشاهده نشده است.”
محققان در این مطالعه 85 نمونه رسوبی از هفت غار اروپا و روسیه را مورد مطالعه قرار دادند. در این غارها پیش از این شواهدی از حضور انسان کشف شده بود و حتی در برخی موارد، شواهد قطعی در این سایت ها وجود داشت که نشان می دهد، این انسان های باستانی در دوره پلیستوسن (بین 14 هزار تا 550 هزار قبل) در آنجا می زیسته اند.
این روش پیش از این برای پیدا کردن دی ان ای حیوانات و گیاهان مورد استفاده قرار گرفته بود، حال دانشمندان با این روش قادر به جستجوی مواد ژنتیکی متعلق به انسان های باستانی و دیگر پستانداران شده اند.
آنتونیو روساس، محققی از موزه علوم طبیعی اسپانیا در مادرید، گفت: “این مطالعه پیشرفت علمی عظیمی است. ما اکنون می توانیم بگوییم کدام گونه هومینیدها در کدام غار بوده اند، این حتی در حالی است که هیچ بقایای استخوانی و یا اسکلتی (در این سایت های باستانی) یافت نشده است.”
دانشمندان سپس در آزمایشگاه ذرات دی ان ای میتوکوندریال را جدا کردند.
کارل لالوزا فاکس از محققان این مطالعه از شورای تحقیقات ملی اسپانیا، گفت: “این تکنیک می تواند حجم نمونه های موجود از ژنوم میتوکندری نئاندرتال ها و دنیسووان ها را افزایش دهد، نمونه هایی که به دلیل تعداد بقایای حفظ شده محدود بوده اند.”
محققان در این سایت های باستانی شواهدی از دوازده خانواده پستاندار از جمله گونه های منقرض شده ای از ماموت های پشمالو، کرگدن پشمالو، خرس غار و کفتار غار را شناسایی کرده اند. اما دانشمندان مشخصا به دنبال دی ان ای های شبیه انسان بودند، در نهایت قادر به شناسایی نمونه هایی از دنیسووان ها و نئاندرتال ها شدند
یکی از سایت های باستانی که محققان موفق به شناسایی دی ان ای نئاندرتال ها در آن شدند، غاری در بلژیک به نام تروا لوویس بود که تا به حال هیچ بقایای استخوانی در آن کشف نشده بود؛ اما مصنوعات سنگی و استخوانی حیوانی که علائمی از فعالیت های انسانی در خود دارند، شواهد غیر قابل انکاری از حضور انسان را نشان می دهند.
ویوین اسلون متخصص ژنتیک تکاملی در دانشگاه کپنهاگ، دانمارک که در این تحقیقات حضور نداشته، اما خود یکی از پیشگامان جستجوی دی ان ای در رسوبات بوده می گوید، این مطالعه گامی جالب توجه محسوب می شود، اما هشدار می دهد که در این روش، امکان تاریخ گذاری دقیق رسوبات غارها وجود ندارد.
مایر می گوید، این روش جدید به طور قابل توجهی شمار سایت های باستانی را افزایش خواهد داد. سایت های باستانی که باستان شناسان پیش از این قادر به پیدا کردن شواهد ژنتیکی برای کمک به پر کردن شکاف تاریخ تکاملی انسان و مهاجرت، جمعیت نئاندرتال ها و ابزارهای سنگی که مورد استفاده قرار می دادند، شده اند.
دانشمندان همچنین ممکن است، قادر به گسترش دانش محدود خود از دنیسووان هایی شوند که به تازگی کشف شده اند. دنیسووان ها گونه ای از خانواده انسان ها هستند که دی ان ای آنها هنوز هم در جزیره ملانژیا در شمال شرقی استرالیا قابل یافت است.
مایر به خبرگزاری آسوشیتدپرس گفت: “در اصل، هر غاری که در آن شواهدی از فعالیت های انسان پیدا شده، می تواند چنین امکانی را فراهم کند.”
.
منبع: telegraph
