باستان شناسان موفق به کشف فسیل‌های 300 هزارساله‌ای از انسان‌های اولیه شده‌اند. این فسیل‌ها قدیمی‌ترین بقایای هومو ساپینسهای کشف شده تا به امروز محسوب می‌شوند. این استخوان‌های باستانی شامل ترکیبی از ویژگی‌های بدوی و مدرن هستند که درواقع نمایانگر مرحله ناشناخته‌ای از تکامل انسان هستند.
در درخت خانواده خویشاوندان انسان که درمجموع به هومینین شناخته می‌شود، اجداد ما حدود 500 هزار سال قبل از نئاندرتال‌ها جداشده‌اند. فسیل‌های انسان‌های مدرن هم از حدود 200 هزار سال قبل در شرق آفریقا شروع به‌ظاهر شدن کردند. اما اینکه که انسان مدرن دقیقا از چه زمانی از اجداد اخیر ما، احتمالا هومو هایدلبرگی‌ها تکامل پیدا کرد، هنوز همچون یک راز است. اکنون دو مطالعه‌ای که در نشریه نیچر به چاپ رسیده‌اند، این خلأ چند هزارساله را پرکرده‌اند و نشان می‌دهند که هومینین ها، حدود 300 هزار سال قبل شروع به تکامل به سوی انسان‌های مدرن کرده‌اند.
این فسیل‌ها از سایت باستان‌شناسی به نام جبل ایرهود در مراکش کشف‌شده‌اند. استخوان‌های هومینین هایی که برای اولین بار در دهه 1960 در این منطقه کشف شده بودند، حدود 40 هزار سال تاریخ‌گذاری شده بودند. اما به نظر باستان شناسان در این مورد اشتباه می‌کرده‌اند. اکنون کارشناسان تصور می‌کنند، این تاریخ‌گذاری کاملا اشتباه بوده است.
به‌این‌ترتیب در سال 2004، این سایت باستان‌شناسی دوباره بازگشایی شد و در طول هفت سال بعد، باستان شناسان بقایای بیشتری از هومینین ها، از جمله بخش‌هایی از جمجمه و استخوان فک را در این محل پیدا کردند. آن‌ها همچنین موفق به پیدا کردن استخوان‌های قطعه قطعه شده حیواناتی شدند که احتمالا پخته شده بودند و همچنین در همان لایه خاک ابزارهای سنگی یافتند که در برخی نواحی آن آثار سوختگی مشاهده می‌شد. اینکه همه این کشفیات در یک لایه خاکی به دست آمدند، نشان می‌داد، همه یافته‌ها حدودا قدمتی مشابه دارند.
ابزارهای سنگی فرصتی فوق‌العاده‌ای را در اختیار محققان قرار دادند، چرا که این ابزارها فرصتی برای تاریخ‌گذاری دقیق لایه به وسیله محققان موسسه ماکس پلانک، ژان ژاک هابلین و شانون مک فیرون قرار دادند. این محققان با اندازه‌گیری چگونگی انباشت الکترون‌ها در ابزارها در طول هزاران سال روش تاریخ‌گذاری که ترمولومینانس نام دارد، لایه و استخوان‌های هومینین هایی درون آن را حدود 315 سال تاریخ‌گذاری کردند.
محققان با استفاده از قطعات استخوان‌های باقی‌مانده، چهره انسان‌های باستانی که روزگاری در این محل می‌زیستند را بازسازی کردند. بدین وسیله آن‌ها دریافتند، ویژگی‌های صورت این انسان‌های باستانی کوچک بوده‌اند.
هابلین به نشنال جئوگرافیک گفت: “چهره (بازسازی‌شده) چهره کسی است که می‌تواند در مترو از کنار شما رد شود.”
اما قسمت مغز این انسان‌های اولیه، بدوی‌تر بوده است، در واقع مغز این انسان‌ها به‌جای اینکه همچون ما درازتر و گِردتر بودن، پهن‌تر و درازتر بوده است. به همین دلیل است که هابلین و همکارانش، فکر می‌کنند، ساکنان جبل ایرهود مرحله اولیه تکاملی هومو ساپینس ها بوده‌اند، در واقع مرحله‌ای که بین هومو هایدلبرگی و ما قرار می‌گرفته است.
دو محققی که مطالعه آن‌ها با هم منتشر شده است، با این ارزیابی موافق هستند، اما یافته‌های این دو هنوز به تائید جوامع علمی جهان نرسیده است. جان هاکس دیرینه انسان‌شناسی از دانشگاه ویسکانسین مدیسون، می‌گوید، این مطالعه جدید واقعا هیچ چیز جدیدی جز، تاریخ‌گذاری (بیشتر) به یافته‌های پیشین اضافه نمی‌کرده است.
هاکس در ادامه گفت، فکر نمی‌کند، این یافته‌ها نشان دهنده ایجاد بخش جدیدی از انسان‌های مدرن اولیه برای توصیف ترکیبی از صفات اولیه و مدرن باشند. اما صرف‌نظر از اینکه این خویشاوندان باستانی خود را چه به نامیم، این یافته‌های جدید، بینش بهتری در مورد اینکه ما چگونه ما شدیم در اختیارمان قرار می‌دهد.
.
منبع: theverge
