اکثر تکنولوژی ماشین های خودران بر اساس دوربین، رادار و لیدار کار می کنند. این سنسورها حکم چشم را برای ماشین های خودران داشته و نقش یک راننده انسانی را شبیه سازی می کنند.
در این راستا یکی از همکاران خصولتی (خصوصی-دولتی) دانشگاه میشیگان به نام Mcity در حال کار بر روی V2V یا ارتباطات ماشین به ماشین (Vehicle to Vehicle) بوده و دیده شده که نمونه های اولیه ماشین های خودران آن حتی ایمن تر از قبل شده اند.
تکنولوژی V2V داده هایی نظیر مکان، سرعت و مسیر حرکت را به صورت بی سیم به اشتراک می گذارند. این تکنولوژی با استفاده از ارتباطات اختصاصی کوتاه برد یا DSRC می توانند تا بیش از 10 پیام در ثانیه مخابره کنند. این ارتباطات به اتومبیل اجازه می دهد تا چیزی که در جلوی آن اتفاق خواهد افتاد را مشاهده کند؛ به عنوان مثال چراغ قرمز را از یک نقطه کور مشاهده کرده و یا هنگامی که یک ماشین با تابلو ایست مواجه شد، به طور خودکار ترمز کند.
همچنین Mcity از یک سیستم واقعیت افزوده جدید برای سنجش مجهز شدن ماشین ها به V2V استفاده می کند. آن ها با استفاده از این تکنولوژی اتومبیل هایی را به صورت مجازی ساخته و پرداخته اند که می توانند با نمونه های اولیه آن ها ارتباط برقرار کنند.
این اقدام به آن ها اجازه می دهد تا سناریوهایی را مورد آزمایش قرار دهند که برای دنیای واقعی بسیار هزینه بر بوده و یا بسیار خطرناک هستند.
حال شاید این سوال پیش بیاید که چگونه می توان از تکنولوژی V2V بهره مند شد. برای بهره مندی از V2V لازم است که بخش عمده ای از ماشین ها و همچنین زیرساخت ها (از جمله چراغ های راهنما) به این تکنولوژی مجهز شده تا بتوان عملکرد قابل قبولی را از آن مشاهده کرد.
شاید به جرات بتوان گفت که هر چیزی که باعث افزایش ایمنی و قابلیت اعتماد ماشین های خودران شود، بسیار مورد توجه قرار می گیرد؛ بنابراین چگونگی برخورد با این تکنولوژی و همچنین توسعه آن، بسیار جذاب خواهد بود.
باید منتظر ماند و دید که در روزها و ماه های آینده چه واکنش هایی درباره این تکنولوژی رخ خواهد داد.
منبع: engadget
