گاهی اوقات، ما انسانها باوجود تعصبات خود واقعیتهای زیستشناسی را نادیده میگیریم. یکی از نمونههای جالب این موضوع، آدمخواری است! اکنون برخی دانشمندان بر این باورند که حتی نوعی آدمخواری هم ارزشمند است. هم نوع خواری در بسیاری از گونههای حشرات، ماهیها و حتی پستانداران رخ میدهد. و بهرغم اینکه ما چنین عملی را نمیپذیریم و از خود بهعنوان “یک گونه متمدن” یاد میکنیم، به نظر میرسد، هم نوع خواری میتواند در برخی سطوح هدفی مشخص داشته باشد.
تیم به رهبری بنجامین ون آلن، محققی از دانشگاه ایالتی کالیفرنیا، سن دیگو، مطالعات گذشته در مورد آدمخواری را بررسی کرده و به این نتیجه رسیده که ممکن است، آدمخواری موجب محدود شدن شیوع بیماری در برخی جمعیتها شده باشد.
برت الدارد محققی از دانشگاه ایالتی لوئیزیانا به Gizmodo گفت: “ما بهصورت مجزا آدمخواری را بررسی کردهایم. (بهجای اینکه هم نوع خواری را در کل گونهها بررسی کنیم) البته باور نداریم که آدمخواری خوب است، اما این بدین معنا نیست که آدمخواری زیانبخش است.”
مزیت خوردن، یکی از اعضای گونه خود این است که این عضو گونه، دارای تمام مواد مغذی موردنیاز با مقادیر مناسب است. اما این مواد مغذی همچنین میتوانند حاوی میزان دقیقی عوامل بیماریزا باشند که میتوانند فرد را بیمار کنند. بااینحال، بیماریها میزان سرایت مشخصی ندارند و هیچ تضمینی وجود ندارد که فرد با خوردن هم نوع خود بیمار شود.
این تیم تحقیقاتی بیماریهای خاصی را در چندین گونه مختلف حشرات، ماهیها و قورباغهها بررسی کردهاند. بهعنوانمثال، کرم برگخوار، میتواند به ویروس خاصی آلوده شود که از رشد این کرم جلوگیری کند و آن را به یک غذای مناسب برای یک کرم پیله تبدیل کند. اما اگر خزندگان سالم، گونههای بیمار را بخورند، این پرسش مطرح میشود که آیا بیمار میشوند و یا میزان کمتری افراد حامل بیماری به نفع یک جمعیت است؟
محققان با بررسی مطالعات گذشته و همچنین انجام آزمایشهای آزمایشگاهی دریافتند که آدمخواری میتواند موجب کاهش شیوع یک عامل بیماریزا در یک جمعیت شود. اما این لزوما درست نیست. در جوامعی که چندین نفر به یک بیماری مبتلا باشند، جمعیت بهجای آن ممکن است، کاملا از بین برود، در واقع در این صورت، با توجه به بیشتر بودن تعداد اعضای آلوده به بیماری چنین اتفاقی میافتد. البته باید این نکته را به یاد داشته باشیم که این محققان به انگیزه بررسی دوباره پدیده هم نوع خواری و یا آدمخواری در طبیعت به این موضوع پرداختهاند، بنابراین این موضوع نمیتواند، صدر صد در مورد انسان صدق کند. و البته پاسخ به این سؤالاتی که محققان در مطالعه جدید خود مطرح کردهاند، میتواند، موجب تغییر نگرش در برخی دیدگاههای مهم علمی شود.
یافتههای این محققان در نشریه “The American Naturalist ” منتشرشده است.
.
منبع: gizmodo