ناسا و شرکت هیولت پاکارد ابرکامپیوتری با توانایی پردازشگری حدود 1 ترافلاپ را به فضا می‌فرستند. به این ترتیب، این قدرتمندترین کامپیوتری خواهد بود که تاکنون در ایستگاه فضایی بین‌المللی مستقر شده است. و البته به اولین ابرکامپیوتری که به خارج از جو زمین می‌رود.
در واقع این طرحی است که می‌تواند، امکان ساخت سازه‌های عظیم را در سفرهای طولانی فراتر از ماه، احتمالا مریخ مورد بررسی قرار دهد. یک سفر مشابه، با توجه به وضعیت سیاره سرخ در مدار بیضوی خود، چیزی بین 6 تا 8 ماه به طول می‌انجامد. باگذشت زمان، خدمه ماموریت مریخ با تأخیر ارتباطی طولانی و طولانی‌تری با زمین مواجه می‌شوند و در نهایت ارتباط با زمین با تأخیر نیم‌ساعته انجام می‌شود.
شاید این زمان زیادی به نظر نرسد، اما واقعیت این است که برخی تصمیمات مهم و بروز سوانح فضایی نیاز به تصمیم‌گیری لحظه‌ای دارند. به‌عنوان مثال، تعمیرات دوره‌ای، خرابی سیستم‌های حیاتی فضاپیما و نشت اکسیژن برخی از سوانحی هستند که ممکن است در فضا برای فضانوردان ماموریت آینده مریخ اتفاق بیفتد. کامپیوترهای قدرتمند، احتمالا با نوعی هوش مصنوعی قادر خواهند بود، پردازش‌های خود را به نحو مؤثرتری انجام دهند.
ترافلاپ نشان دهنده توانایی یک پردازشگر برای محاسبه یک تریلیون عملیات floating point در هر ثانیه است. ناسا قصد ندارد، این کامپیوتر را با محافظ‌های رادیواکتیو بپوشاند، بلکه می‌خواهد، قابلیت‌های چنین کامپیوتری را در فضا بسنجد. به‌این‌ترتیب، ناسا در طول یک سال اقامت این ابرکامپیوتر در ایستگاه فضایی بین‌المللی، انواع آزمایش‌های بنچمارک را انجام دهد و عملکرد آن را بررسی کند. یک ابرکامپیوتر مشابه دیگر را در زمین مورد آزمایش قرار می‌دهد. تا با مقایسه این دو ابرکامپیوتر، دانشمندان تصویر دقیقی از عملکرد ابرکامپیوترها در شرایط بدون گرانش در اختیار داشته باشند.
مارک فرناندز، مهندس ارشد شرکت هیولت پاکارد، گفت: “اگر این آزمایش موفقیت‌آمیز باشد، امکان‌های بی‌نهایت زیادی را برای انجام عملکردهای بالا در فضا پدید می‌آورد.”
.
منبع: popularmechanics
