جمهوری آذربایجان با دارا بودن ذخایر غنی نفت و گاز طبیعی از نظر توسعه اجتماعی و اقتصادی و نرخ سواد یکی از کشورهای پیشرو در جهان است. آذربایجان با مساحت 87 هزار متر مربع ،دارای میراث فرهنگی غنی و بناهای تاریخی است.
این کشور دارای یک مذهب رسمی نیست اما بخش بزرگی از جمعیت آن را مسلمانان تشکیل شده داده اند، جمهوری آذربایجان مکان ها و ساختارهای بیشماری برای بازدید دارد.
باکو در تور
در واقع در ساحل غربی دریای خزر مهمترین مرکز فرهنگی و تجاری قفقاز به حساب میآید. این شهر که به آن ژلن ‘Bakı gelen گفته میشود که این نام به معنای محلی از بادگیر شهر توسط تارافندان گرفته شده است. زیرا باکو همیشه در طول سال بادی است. منطقه باکو یک شهر بندری مهم است. شهر قدیمی، قلعه دوشیزه و کاخ شیروانشاه، میراث جهانی یونسکو باکو که قدمت زیادی دارند از مکان های گردشگری و توریستی این شهر به شمار میآیند. این شهر به دلیل همسایگی کشورش با ایران ترکیه و روسیه هر ساله پذیرای تعداد زیادی گردشگر است که برای دیدن جاذبه های گردشگری، به آن مراجعه میکنند. گردشگران از طریق راه های هوایی و زمینی میتوانند به این کشور و شهر زیبا سفر کنند. شهر قدیمی یکی از مکان های دینی باکو است که اکنون آن را به شما معرفی خواهیم کرد.
شهر قدیمی
در رابطه با قدمت شهر قدیمی باکو در تور باکو ارزان یک سری بیانیههایی وجود دارد اما به طور کلی پذیرفته شده است که قدمت شهر قدیمی، از جمله برج میدان آن، حداقل به قرن دوازدهم میلادی برمیگردد، در حالی که برخی از محققان ادعا میکنند که ساخت و ساز این شهر به قرن 7 باز میگردد. این دوره، دوره قرون وسطایی است. باکو از بناهای تاریخی مانند مناره سینگگ گالا که در قرن یازدهم، دیوارها و برجهای قلعه در سده های 11 تا 12، برج مایدن، کاروانسرای مولتی و حمام حاجی گجی در قرن 15، کاخ شیروانشاه ها در سده های پانزدهم و شانزدهم، کاروانسرای بخارا و نیز حمام گاسیمبی در قرن شانزدهم ساخته شدهاند، تشکیل شده است.
تاریخچه شهر قدیمی
در سال 1806، هنگامی که باکو در زمان جنگ روس و پارسی مابین سال های 1380تا 1994 توسط امپراتوری روسیه اشغال شد، در این شهر 500 خانوار و 707 مغازه وجود داشت و جمعیت در آن در شهر قدیمی که در آن زمان تنها محله باکو بود، 7000 نفر بود. ساکنین این شهر تقریبا همه تات های قومی بودند. ما بین سالهای 1807 و 1811 بود که دیوارهای شهر قدیمی تعمیر شدند و استحکامات این شهر گسترش یافت. این شهر دارای دو دروازه: دروازه های سلیان و دروازه شمخا بود همچنین این شهر توسط دهها توپ تنظیم شده بر روی دیوارها محافظت میشد همچنین بندر شهر قدیمی برای تجارت دوباره افتتاح شد و در سال 1809 یک اداره گمرک در آن تاسیس شد.
پس از افتتاح بندر بود که باکو شروع به گسترش از ورای دیوارهای شهر کرد و محلات جدیدی پدید آمدند. بنابراین اصطلاحات Inner City (آذربایجانی: İçəri Şəhər) و Outer City (آذربایجانی: Bayır Şəhər) مورد استفاده قرار گرفت. حسینقلی سرابسکی (HuseynguluSarabski)، بازیگر باکوایی با اشاره به اوایل حکومت روسیه، در خاطرات خود نوشته است:
باکو به دو بخش Ichari Shahar و Bayir Shahar تقسیم شده است. بخش اصلی شهر اصلی بود. کسانی که در داخل شهر زندگی میکردند بومی باکو بودند. آنها به همه چیز نزدیک بوند: بازار ، کارگاه های صنعتگران و مساجد. حتی یک کلیسا در آنجا وجود داشت (کلیسایی که از حسین هولوگلو سرابسکی یاد شده است، کلیسای ارمنی مقدس، است که بین سالهای 1797 تا 1799 در سایه برج میادین، تحت سلطنت پارس ساخته شد و از سال 1984 بسته شد و در سال 1992 نیز تخریب شد). علاوه بر این ها یک پادگان نظامی در زمان اشغال روسیه ساخته شده بود. ساکنانی که در داخل دیوارها زندگی میکردند ، خود را برتر از افراد خارج میدانستند و غالبا از آنها به عنوان «افراد پابرهنه شهر بیرونی» یاد میکردند.
در مورد تور هند در لینک زیر بخوانید:
https://safarbato.co/%D9%87%D9%86%D8%AF
با ورود روس ها، نمای معماری سنتی شهر قدیمی تغییر کرد. بسیاری از ساختمان های اروپایی در قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم ساخته شده است و از سبک هایی مانند باروک و گوتیک در آن ها استفاده شده است.
به گزارش سفر باتو، در سال 1865 بخشی از دیوارهای شهر مشرف به دریا تخریب شد و سنگهای ساختمانی بیرونی شهر فروخته شد و مبلغ حاصل از این فروش که 44000 روبل بود برای ساخت بلوار باکو هزینه شد. در سال 1867 نیز اولین چشمه های باکو در بلوار ظاهر شد که بعد از آن نیز دو دروازه دیگر باز شد که یکی از آنها معروف به دروازه تقیف در سال 1877بود. ناگفته نماند که باز شدن دروازه ها و گذرگاه های جدید در دوره شوروی ادامه یافت.
پایان رپورتاژ آگهی