یک روند نگران کننده: شکاف جنسیتی در کاهش امید به زندگی عمیق‌تر می‌شود!

تجزیه و تحلیل محققان حاکی از آن است که همه‌گیری کووید-19 و کاهش امید به زندگی به تشدید روند شکاف جنسیتی از سال 2010 کمک کرده است.

در یک مقالهٔ تحقیقاتی که اخیراً در ژورنال JAMA Internal Medicine منتشر شده است، نویسندگان دریافتند که تفاوت بین مدت زندگی مردان و زنان آمریکایی در سال 2021 به 5/8 سال افزایش یافته که بزرگترین رقم از سال 1996 بوده است. این افزایش نسبت به 4/8 سال در سال 2010 است، در کمترین حد خود در سال‌های اخیر بوده است.

همه‌گیری کووید و سایر عوامل موثر بر کاهش امید به زندگی

برای بیش از صد سال، ما می‌دانیم که طول عمر زنان بیشتر از مردان است. با این حال، پژوهش‌های تازه‌ای که توسط دانشگاه‌های کالیفرنیا، سانفرانسیسکو، دانشگاه هاروارد و تی‌.‌اچ، دانشکده بهداشت عمومیِ چان درگرفته نشان می‌دهد که اختلاف امید به زندگی در بین جنسیت‌های کشور ایالات متحده در دههٔ گذشته افزایش یافته است. عوامل مؤثر در این روند عبارتند از همه‌گیری کووید-19 و بحران مصرف بیش از حد مواد افیونی.

همه‌گیری، که تلفات گسترده‌ای را بر مردان وارد کرد، بزرگترین عامل افزایش شکاف از سال 2019 تا 2021 بود و به دنبال آن جراحات و مسمومیت های ناخواسته (عمدتاً مصرف بیش از حد دارو)، تصادفات و خودکشی رخ داد.

براندون یان (Brandon Yan)، نویسنده مسئول مقاله گفت:

 «تحقیقات زیادی درباره‌یِ کاهش امید به زندگی در سال‌های اخیر انجام شده، اما هیچ کس به طور نظام‌مند، این پدیده را تجزیه و تحلیل نکرده است که چرا شکاف بین مردان و زنان از سال 2010 افزایش یافته است.»

کوتاه شدن طول عمر آمریکایی‌ها تا حدی به «مرگ های ناشی از ناامیدی» نسبت داده شده است. این اصطلاح به افزایش مرگ و میر ناشی از دلایلی مانند خودکشی، اختلالات مصرف مواد مخدر و بیماری کبدی الکلی اشاره دارد که اغلب با مشکلات اقتصادی، افسردگی و استرس مرتبط بوده است.

امید به زندگی در ایالات متحده در سال 2021 به 76.1 سال کاهش یافت و از 78.8 سال در سال 2019 به 77 سال در سال 2020 کاهش پیدا کرده بود.

یان گفت:

 «در حالی که میزان مرگ و میر ناشی از مصرف بیش از حد مواد مخدر، و قتل برای مردان و زنان افزایش یافته، واضح است که مردان سهم نامتناسب و فزاینده‌ای از این مرگ و میرها را داشته‌اند.»

مداخلات بهداشت برای معکوس کردن یک روند مرگبار

یان و همکارانش، با استفاده از داده‌های مرکز ملی آمار سلامت، از سراسر این کشور علل مرگ و میری که بیشترین کاهش امید به زندگی را در بر داشتند، شناسایی کردند. سپس اثرات آن را بر روی مردان و زنان تخمین زدند تا ببینند که تا چه اندازه علل مختلف در ایجاد شکاف نقش داشته است.

پیش از همه‌گیری کووید-19، آسیب‌های غیرعمد، دیابت، خودکشی، قتل و بیماری‌های قلبی بیشترین نقش را داشتند.

اما در طول همه گیری، احتمال مرگ مردان بر اثر این ویروس بیشتر بود. تا آن‌جایی که می‌دانیم به دلایل مختلفی این امر رخ ‌داده از تفاوت در رفتارهای بهداشتی بگیرید تا عوامل اجتماعی‌ای مانند در معرض ویروس بودن (محل کار)، عدم تمایل به مراجعه برای مراقبت‌های پزشکی، حبس، بی‌ثباتی مسکن، اختلالات متابولیک مزمن، بیماری روانی و خشونت با اسلحه نیز که جملگی در این شکاف نقش بسزایی داشته‌اند.

طرح پرسش‌های تازه برای افزایش سلامتی مردان

یان گفت که نتایج پرسش‌هایی را طرح می‌کنند درباره‌یِ اینکه آیا مراقبت‌های تخصصی‌تری برای مردان، مانند سلامت روان باید تدارک دید تا رسیدگی به اختلاف گسترده در امید به زندگی آسان‌تر شود؟

در همین خصوصو او اضافه کرد:

«ما افق‌ها را به یک روند نگران کننده رسانده‌ایم. تحقیقات آینده باید برای کمک به معکوس کردن این کاهش امید به زندگی مداخله کنند.»

یان و همکارانش، از جمله هوارد کُه (Howard Koh) نویسنده‌یِ دیگر این مقاله که استاد شیوهٔ مدیریت بهداشت عمومی در دانشکده هاروارد است، خاطرنشان کردند که برای مشاهده این‌که آیا این روندها بعد از سال 2021 تغییر می‌کند یا خیر، به تحلیل‌های بیشتری نیاز است.

کُه گفت:

 «ما باید این روندها را از نزدیک با کاهش همه‌گیری دنبال کنیم؛ و سرمایه گذاری‌های قابل توجهی را در پیشگیری و مراقبت اختصاص دهیم تا اطمینان حاصل کنیم که این شکاف فزاینده، در میان بسیاری از موارد دیگر، ریشه دار نمی‌شوند.»

اگر احساس ناامیدی زیادی دارید و یا میل به خودکشی در شما شدّت گرفته، لطفاً مشکلات خود را با شمارهٔ 123، اورژانس اجتماعی مطرح نمایید.

جمع‌بندی

مطالعه منتشر شده در ژورنال پزشکی JAMA نشان داد که شکاف جنسیتی در موضوع امید به زندگی در ایالات متحده از سال 2010 به شدت گسترده شده است، که عواملی مانند کووید-19 و افزایش «مرگ‌های ناشی از ناامیدی» شدت نیز یافته است. این تحقیق نشان می‌دهد که اختلاف در مدت زندگی مردان و زنان در سال 2021 به 5.8 سال افزایش یافته است، بالاترین ارقام از سال 1996، در مقایسه با 4.8 سال در سال 2010 که بهبود کمی داشت. این مطالعه نیاز به مداخلات فوری برای معکوس کردن این مسیر منفی و برطرف کردن شکاف جنسیتی در امید به زندگی را مورد تأکید قرار داده است، و برجسته کرده که استراتژی‌های مختص جنسیتی در حوزه سلامت روان به ویژه می‌توانند در مقابله با افزایش این شکاف موثر باشند.

برگرفته از نشریهٔ اینترنتی scitechdaily

دیدگاه شما درباره‌ی عوامل موثر بر کاهش امید به زندگی در آمریکا و یا حتی ایران چیست؟ لطفاً نظرات خود را در بخش کامنت‌ها برای تکراتو بنویسید.