دانشمندان قصد دارند با الگوگیری از انگل ها به دنبال راه‌حلی برای کاهش و نابودی درد باشند. به نظر می‌رسد مولکول‌هایی که هنگام حضور انگل ایجاد می‌شوند، می‌توانند مانند مسکن عمل کنند.
دانشمندان اخیرا متوجه نوعی از مولکول‌ها شده‌اند که بدن هنگام مواجهه با انگل‌ها آنها را تولید می‌کند. این مولکول‌ها می‌توانند مسکن بالقوه‌ای برای سایر مشکلات سلامتی به شمار بروند.
ادامه مطلب در ادامه
بیشتر بخوانید:
- درمان اضطراب پس از حادثه با نوع جدید RNA
- زندگی کردن یک مگس زنده در روده یک انسان
- کاهش زوال عقل با واکسیناسیون منظم آنفولانزا ؛ ارتباط آلزایمر با آنفولانزا!
- دوبار مصرف گوشت قرمز در هفته ریسک ابتلا به دیابت را بیشتر می‌کند
الگوگیری از انگل ها برای کاهش و نابودی درد
اگر دقت کرده باشید، انگل‌هایی مانند لیشمانیوز پوستی (Cutaneous leishmaniasis) یا سالَک، روی پوست زخم‌های وخیمی ایجاد می‌کنند، اما بیمار هیچ دردی نمی‌کشد. در واقع این توانایی به انگل‌ها اجازه می‌دهد تا فرآیند درمان را به تعویق بیاندازند و به طور موثر بقای خود را طولانی‌تر کنند.
حال محققان تصمیم گرفته‌اند که ضایعات روی پوست موشها را بررسی و ارزیابی کنند تا ببینند آیا مسیرهای سیگنال‌دهی متابولیک مسئول خنثی کردن درد است یا خیر. در حقیقت، دانشمندان می‌خواهند با تحقیق در این موضوع و با الگوگیری از انگل ها ، داروی ضددرد و غیرمخدری ایجاد کنند تا به افرادی که از دردهای ناتوان کننده رنج می‌برند، کمک کنند.
استاد پاتولوژی در کالج پزشکی دانشگاه ایالتی اُهایو و نویسنده ارشد این مطالعه با نام آبهای ساتوسکار (Abhay Satoskar) گفته است:
هیچ‌کس نمی‌داند چرا این ضایعات بدون درد هستند اما تصور می‌شود که انگل به نوعی سیستم فیزیولوژیکی میزبان را دستکاری می‌کند. بر اساس داده‌های ما، انگل‌ها مسیرهایی ایجاد می‌کنند که درد را سرکوب می‌کند. اینکه آنها چگونه این کار را انجام می‌دهند، هنوز در دست بررسی است. ما فرض می‌کنیم که هر مولکولی که در حضور انگل تولید می‌شود می‌تواند مسکن بالقوه‌ای برای سایر مشکلات سلامتی باشد.
با استفاده از یک بررسی طیف‌سنجی جرمی بی‌طرفانه از ضایعات ایجاد شده بر روی موشها، محققان توانستند مواد شیمیایی مرتبط با سرکوب درد را شناسایی کنند. نتیجه این بررسی به کشف متابولیت‌های متعددی انجامید که پیشتر ارتباط آنها با جلوگیری از درک درد مشخص شده بود.
متابولیت‌ها در اصل مولکول‌هایی هستند که واسطه یا محصول نهایی واکنش‌های شیمیایی موجودات زنده به حساب می‌آیند و نقش مهمی در حفظ حیات و تنظیم فرآیندهای فیزیولوژیکی دارند.
به علاوه، این تحقیق منجر به شناسایی مسیرهای تسکین درد مرتبط با سیستم اندوکانابینوئید مغز که یک سیستم سیگنال‌دهی سلولی پیچیده است و نقش مهمی در حفظ هموستاز دارد، شد.
این تحقیقات تاکنون سوالات جدیدی را به وجود آورده است، با این حال، دانشمندان اعتقاد دارند که این خود، نشانه پیشرفت است. ساتوسکار توضیح می‌دهد: «نکته هیجان‌انگیز این است که این اولین باری است که ما شروع به درک پایه سلولی و علت عدم وجود درد در این ضایعات کرده‌ایم.»
شایان ذکر است که لیشمانیوز با وجود بدون درد بودن، بی‌ضرر نیست. وقتی حشره حامل این انگل خطرناک میزبان را نیش می‌زند، بیماری اغلب بر اعضای داخلی مانند طحال، کبد و مغز استخوان تأثیر می‌گذارد. این بیماری با تب طولانی‌مدت، کاهش وزن و کم‌خونی همراه است.
در حال حاضر، محققان سعی می‌کنند تا متوجه شوند که عفونت چگونه تأثیری بر سلول‌ها می‌گذارد، و آیا این تأثیر رابطه مستقیم یا غیرمستقیمی دارد. اگرچه آنها می‌دانند که انگل‌ها از این متابولیت‌های مشاهده شده برای تغذیه و تولید مثل استفاده می‌کنند، اما پیدا کردن دلیلی برای عدم فعال شدن مسیرهای حیاتی در ماکروفاژهای آلوده و نحوه تحریک این مکانیسم‌ها و بازسازی آنها سؤالاتی را به وجود آورده است.
بیشتر بخوانید:
- کارکرد جدید آسپرین ؛ کاهش خطر ابتلا به دیابت در افراد مسن
- زندگی در هوای آلوده ریسک ابتلا به سرطان سینه را چندبرابر می‌کند!
- افزایش بیماری‌های تنفسی در کشور با آغاز فصل سرما ؛ در اماکن شلوغ ماسک بزنید!
- محقق ایرانی مناسب‌ترین دما برای خواب را کشف کرد!
.
