چیزی در مورد اینترستیتیوم (Interstitium) شنیدهاید؟! اگر نه، نگران نباشید، شما تنها نیستید. دانشمندان هم تا همین اواخر چنین کلمهای به گوششان نخورده بود. اگر راستش را بخواهید، شما یک اینترستیتیوم دارید. بله، این اندام جدید بدن شماست.
مطالعه جدید منتشر شده در مجله Scientific Report پرده از این راز مهم و اندام جدید بدن انسان برداشته است. دانشمندان این عضو جدید بدن را برای نخستین بار کشف کردهاند؛ اما چرا تاکنون خبری از آن نبوده؟! پاسخ این است که مکانیزمهای مشاهدهی بافتهای زنده تاکنون برای کشف این اندام جدید بدن به قدر کافی قدرتمند نبوده است.
دانشمندان تا پیش از این گمان میکردند که بافت همبند متراکم و صخیمی اندامهای ما را احاطه میکند. این موضوع آن چیزی بود که آنها حداقل در آزمایشگاه میدیدند؛ اما اخیرا در یک آندوسکوپی متداول (بررسی لولههای گوارشی را آندوسکوپی میگویند)، یک میکرو دوربین، وقتی در حال بررسی بدن زنده بود، چیز غیرمنتظرهای را ثبت کرد.
پژوهشگر این اکتشاف، نیل تیس (Neil Theise )، پاتولوژیست مرکز پزشکی دانشگاه هاروارد، به وبسایت Reasearch Gate گفته است، این مشاهده منجر شد آنچه تا پیش از به عنوان یک بافت همبند از آن یاد میشد، از این به بعد به صورت “یک فضای باز مملو از مایع با شبکهای از دستههای کلاژنی احاطه شده” و تحت عنوان اینترستیتیوم خوانده شود.
ساختار این اندام جدید به این شرح است. شبکهای از کانالهای متصل به هم که در سراسر بدن انسان امتداد دارد و به صورت یک لایه محافظ نرم و کشسان از اندامهای داخلی در برابر شکها خارجی و حرکات بدن محافظت میکند. آقای تیس شک دارد که آیا میتوان با روشی معین از این بافت اسلاید تهیه کرد یا خیر.
تا پیش از این تنها راه دانشمندان برای بررسی جزئیات یک بافت تغیر شکل نمونه بود. اما گویا در این نمونه چنین امکانی میسر نیست. تیس میگوید:
تنها برداشتن مقدار کمی از این بافت منجر به خروج مایع از بافت میشود. همچنین دستههای کلاژن حفاظت کننده مانند طبقههای ساختمانی که در حال فروپاشی است، از هم گسسته میشوند.
محققان تا پیش از این ترک های کوچکی بر روی بافت زیر میکروسکوپ مشاهده کرده بودند، اما آنها فکر میکردند که این اتفاق زمانی رخ میدهد که بافت به شدت کشیده شود و بر روی اسلاید قرار گیرد. تیس میگوید :
آن ترکها مصنوعی نبودند، بلکه بقایای فضاهای متلاشی شدهای بودند که برای مدتها آنجا حضور داشتند، اما تنها زمانی میتوانستیم آنها را ببینیم که بافت زنده را مورد بررسی قرار دهیم.
نکتهای که باید به آن اشاره کرد این است که اینترستستیوم “تنها فضای میان سلولها” نیست. تیس و همکارانش فکر میکردند که بدلیل ویژگیها و ساختار منحصر به فردش، باید آن را به عنوان یک اندان جدید طبقه بندی کرد. تیس گفته است که این ساختار و ویژگیهای بسیار تمایزیافته، به نوع سلولها و ساختار منحصر به فردی که آنها را شکل داده وابسته هستند.
این شبکه مایعات که موقعیت آن را زیر پوست و در بین عضلات عنوان کردهاند، سیستمهای گوارشی، ریهها و سیستم ادراری را پوشش میدهد. به علاوه امکان نمونه برداری از مایع میانبافتی از طریق این شبکه میسر است؛ موضوعی که بواسطه آن میتوان بسیاری از بیماریها را با سرعت بیشتری تشخیص داد.
درک بهتر اینکه بدن ما چگونه کار میکند، هرگز چیزی بدی نیست؛ اما دانشمندان حدس میزنند که این ویژگیهای کارآمد میتوانند در برابر ما نیز صف آرایی کنند. آنجا که به سلولهای سرطانی اجازه گسترش در سراسر بدن ما را میدهند.
تیس و تیماش، پی بردند که در بیماران با انواع سلولهای سرطانی بدخیم، این سلولها میتوانند سلولهایی که از آن منشاء میگیرند را ترک کرده و به درون این کانالها وارد شوند و در نهایت به سیستم لنفوسیتی سرایت کنند. این پاتولوژیست به وبسایت NewScienctist گفت:
این سلولها در ادامه زمانی که وارد سیستم لنفوسیتی شوند، مانند آن است که بر روی یک لایه آب قرار دارند. در حقیقت با این روش پنجرهای جدید رو به مکانیزمهای گسترش تومورها باز کردهایم.
محققان گمان میکنند این شبکه کانالها در فرآیندهای مختلفی از جمله پیرشدن پوست، سفت شدن اندامها و پیشرفت بیماریهای التهابی نقش دارند. این برای نخستین بار است که یک ساختار میانبافتی به عنوان یک اندام در بدن شناخته میشود.
با تجزیه و تحلیلهای بیشتر از حرکت مایع در سراسر اینترستیتیوم، محققان امیدوارند بتوانند سرطان را در مدت زمان کمتری نسبت به امروز تشخیص دهند.
بیشتر بخوانید:
- آیا ساخت واکسن سرطان نزدیک است؟
- تشخیص سرطان خون توسط هوش مصنوعی
- مجیک ماشروم به بهبود اضطراب و افسردگی مرتبط با سرطان کمک میکند
.
منبع : Futurism
سلام
آقا این عنوان های بازار جمع کن چیه میزنید
ما رشته مون پزشکیه و 50 ساله داره این اینترستشیوم رو درس میدن!
تا پیش از این گمان برده میشد این لایه یک بافت همبند متراکم باشد. همچنین برای بررسی بافتهای بدن و جمعآوری لایهها میکروسکوپی از فیکسیشن استفاده میشد که این کار شامل تخلیه نخاع و ایضا از بین رفتن این اندام جدید میشد.
ولی در مطالعه جدید این بافت با دقت بیشتری آنالیز و مشخص شد که تنها در مجاری صفراوی (و فکر میکنم کلیه) بلکه در بسیاری از ارگانهای حیاتی نیز حضور دارد.
برای نخستین بار است که به عنوان یک اندام تلقی میشود و همچنین مشخص شده است که این لایه به سیستم لنفاتیک میریزد و احتمالا سلولهای سرطانی ورود و حرکت به سوی اندامهای دیگر را بوسیله این اندام جدید انجام میدهند .. در واقع رویکردی جدید در درمان سرطان محسوب می شود
نتیجتا آنچه در عنوان مطلب آمده هدفی غیر از توضیح متن نداشته .. 🙂