;
coinex

درمان اوتیسم با گوگل گلس ؛ وقتی عینک هوشمند گوگل به کمک درمانگران می‌آید

کودکان مبتلا به اوتیسم، اغلب در درک احساسات دیگران بر اساس حالات چهره دچار مشکل می‌شوند، این مسئله عمدتا موجب مشکلاتی در برقراری ارتباط با دیگران می‌شود. اما اکنون، محققان دانشگاه استنفورد با بهره بردن از عینک هوشمند گوگل گلس برای کمک به بیماران و درمان اوتیسم امیدواری‌هایی را به‌وجود آورده‌اند.

چهره انسان با وجود ترکیبی از ماهیچه‌های بسیار متنوع، می‌تواند حالات چهره مختلفی را پدید بیاورد، بنابراین تشخیص چهره گاهی می‌تواند دشوار باشد. با این حال، اغلب افراد بالغ به‌راحتی می‌توانند احساسات اولیه را با توجه به شرایط و پس‌زمینه‌های فرهنگی خود درک کنند. اما این موضوع در خصوص کودکان مبتلا به اوتیسم صدق نمی‌کند.

درمان اوتیسم با کمک گرفتن از عینک هوشمند گوگل

اوتیسم یا اختلال طیف اوتیسم به طیف وسیعی از اختلالات گفته می‌شود که “با مهارت‌های اجتماعی ضعیف، رفتارهای تکراری، ناتوانی در ارتباطات گفتاری و غیر کلامی صحیح و همچنین علایق متفاوت و تفاوت‌های منحصر به‌فرد” مشخص می‌شود. 1.7 درصد از کودکان سراسر جهان از اختلال طیف اوتیسم رنج می‌برند.

به طور معمول، درمانگران از ابزارهایی مانند فلش کارت برای آموزش “خواندن حالات چهره” به کودکان مبتلا به اوتیسم بهره می‌برند. متأسفانه، این نوع آموزش‌ها باید توسط درمانگرهای حرفه‌ای و در کلینیک‌ها انجام گیرد؛ از این جهت، بسیاری از کودکان مبتلا به اوتیسم امکان دسترسی به چنین آموزش‌هایی را ندارند. به علاوه، نگاه کردن به عکس‌ حالات چهره‌ها از روی کارت‌ها، نمی‌تواند همواره در تعاملات اجتماعی واقعی قابل اتکا باشد.

 1.7 درصد از کودکان سراسر جهان از اوتیسم رنج می‌برند

در مطالعه جدید، محققان دانشگاه استنفورد، از کودکان مبتلا به اوتیسم خواستند که عینک هوشمند گوگل گلس را بپوشند. گوگل گلس به صورت بی‌سیم به یک اپلیکیشن مبتنی بر یادگیری ماشینی که در یک اسمارتفون نصب شده بود، متصل شد. این اپلیکیشن مجهز به هوش مصنوعی، با دریافت تصاویر چهره‌ افرادی که کودک با آنها ارتباط برقرار می‌کرد، حالات چهره را آنالیز می‌کرد.

در همین خصوص بخوانید: آیا حالات چشم از تکامل احساسی ما سرچشمه گرفته‌اند؟

سپس، اپلیکیشن، حالت‌های چهره را از طریق بلندگو و و صفحه نمایش (لنز) گوگل گلس به کودک نشان می‌داد. حالت‌های چهره‌ای که تشخیص داده می‌شدند، به 8 دسته تقسیم شدند که عبارتند بودند از: شادی، غم، عصبانیت، انزجار، تعجب، ترس، نادیده‌ گرفتن یا تحقیر.

الگوریتم هوش مصنوعی دانشگاه استنفورد با پایگاه داده‌ای متشکل از صدها هزار عکس، آموزش دید. در این عکس‌ها، افرادی در حال ابزار این 8 حالت چهره نشان داده شده بودند. در آزمایش دانشگاه استنفورد که “Superpower Glass” نام‌ داشت، 14 خانواده از فرزندان مبتلا به اوتیسم 3 تا 17 ساله خود خواستند که حداقل 3 جلسه 20 دقیقه‌ای در هفته از گوگل گلس استفاده کنند. تمام این برنامه آزمایشی در مجموع، 10 هفته طول کشید.

پس از گذشت 10 هفته، 12 خانواده‌ گزارش دادند که فرزندانشان به طور چشمگیری به‌لحاظ تماس چشمی بهبود یافته‌اند. علاوه بر این، بر اساس پرسش‌نامه‌هایی که قبل و بعد از دوره‌ درمان توسط والدین تکمیل شده بود، مشخص شد که به‌طور متوسط، 7.38 امتیاز در مقایس امتیازدهی‌ صفات اوتیسم موسوم به SRS-2، از کودکان کم شده، این کاهش امتیاز در واقع به معنای کاهش علائم اوتیسم است. در حقیقت، 6 کودک در طبقه‌بندی شدت اوتیسم، یک پله پایین‌تر رفتند.

دکتر دنیس وال از دانشگاه استنفورد و یکی از محققان این مطالعه جدید می‌گوید، والدین اغلب به او می‌گویند، فرزندانشان بیشتر به آنها توجه می‌کنند و معلم‌ها نیز به آنها گفته‌اند که فرزندانشان بیشتر در کلاس درس درگیر می‌شوند. دکتر وال گفت که شنیدن این موضوع واقعا “دل‌گرم‌کننده و مشوق” او و همکارانش بوده است.

نتایج یافته‌های این محققان در ژورنال علمی  npj Digital Medicine  منتشر شده است.

اخبار علمی را با تکراتو دنبال کنید.

.

منبع: newatlas

ارسال برای دوستان در: واتساپ | تلگرام |






ارسال نظر