دستگاه تبلیغاتی روسیه ارتش اوکراین را متهم به آماده شدن برای استفاده از بمب رادیواکتیوی یا بمب کثیف در میدان جنگ کرده است.
زمانهی دیوانهواری است، دستکم انتظار آن میرفت که بشرِ پس از جنگجهانی دوم از عصر انفجارها و کشتارهای گستردهٔ خود درس بگیرد که سلاحهای کشتارجمعی مزیّتی را برای طرفین درگیری در پی نخواهند داشت، و تنها ارمغان آن نیز اضمحلال و نابودی تمدن انسانی خواهد بود. امّا پس از میلیونها کشته و جانباز و خانمانسوزی و نابودی و دهشت، روسها مترصد جور کردن بهانهای برای استفاده از بمبهای اتمی تاکتیکی هستند که حتّی ممکن است «زمستان هستهای» را در سراسر زمین رقم بزند!
بیشتر بخوانید: آمریکا ماه را با بمب اتم سوراخ میکند؛ طرح محرمانهای که لو رفت
آیا باید از انفجار بمب رادیواکتیوی بترسیم و یا مواد پرتوزای آن؟
خوب در همین نخستین سطر بگویم که هر انفجاری به احتمال زیاد باعث کشته یا زخمی شدن افراد و آسیب به اموال عمومی و خصوصی میشود، بنابر این از این حیث بکوشید تا حد امکان از محل وقوع انفجار دور شوید.
امّا نباید از رادیواکتیویتهای که در نتیجه انفجار این بمب منتشر میشود بهراسیم، چرا که هر گونه مرگ و میر، ناشی از نتیجه مستقیم انفجار بمب خواهد بود و نه مواد پرتوزای آن.
البته بمب رادیواکتیویتهای که تروریستها استفاده میکنند با ساختهیِ ارتشهای مرسوم دنیا کمی متفاوت است؛ چرا که اگر تروریستها از منبع انرژی بالاییــ که قادر به ایجاد دوزهای کشنده پرتوزایی استــ استفاده کنند، باید مقدار زیادی از مواد محافظتیِ چگالی بالایی مانند سرب یا فولاد را نیز در ساخت سلاحشان به کار بگیرند و این خودش معضلی است؛ امّا ارتشها معضل فناورانهٔ توسعه امن آن را ندارند. بنابراین اگر ارتش کشوری از آن استفاده کند امکانش زیاد است که از مواد پرتوزای کُشنده در فرمول ساخت استفاده کرده باشد؛ ولی بهطور عمومی این بمبها خطر پرتوزایی کشندهای ندارند.
چرا پخش مواد رادیواکتیوی قدرت عملکرد آن را کاهش میدهد؟
برای درک بهتر این چرایی مثالی خواهم زد: در نظر بیاورید که کسی سنگ بزرگی را به سمت شما پرتاب کند، اگر آن سنگ به شما برخورد کند احتمالاً، آسیب ببینید، ولی اگر همان سنگ را بردارند و به دانههایِ ریز شن بشکنندش و سپس، آن خُردهریزههایِ شن را به سمت شما پرتاب کنند، احتمال اینکه آسیب فیزیکی به شما وارد شود بسیار کمتر خواهد شد. همین اصل نیز، در بارهیِ مواد رادیواکتیو پراکنده شده در یک انفجار صدق میکند؛ این پراکندگی باعث میشود که سطح پرتوزایی کمرمقتر شده و سطح تشعشع را در حدود یک عکسبرداری اشعهیِ ایکس کاهش دهد.
فرق سلاح اتمی تاکتیکی و بمب رادیواکتیوی چیست؟
سلاحهای هستهای تاکتیکی کلاهکهای کوچک هستهای هستند که برای استفاده در میدان نبرد یا حمله محدود طراحی شدهاند. اگر ارتشی بخواهد اهداف دشمن را در منطقهای خاص بدون پخش گستردهیِ رادیواکتیو نابود کند از این سلاح اتمی استفاده میکند.
امّا بمب رادیواکتیوی از انفجار غیرهستهای برای تبخیر و پخش مواد پرتوزا استفاده میکند. کوچکترین سلاح هستهای تاکتیکی میتواند تا حدود ۱ کیلوتن یا کمتر از آن باشد (انفجاری معادل هزار تُن تیانتی). و بزرگترین آن نیز میتواند چیزی در حدود 100 کیلوتن قدرت انفجاری داشته باشد.
فرق آن با تسلحیات هستهای استراتژیک در حجم مادهیِ انفجاری آن است که میتوانند درحدود 1000 کیلوتن قدرت انفجاری داشته و از برد بلندتری پرتاب شوند. اگر خواستید قدرت آن را با تسلیحات اتمی دیگر مقایسه کنید؛ میتوانیم از بمب اتمیای که ایالات متحده در سال 1945 بهروی هیروشیما چکاند نام ببریم که قدرتی در حدود 15 کیلوتن داشت.
جمع بندی بمب رادیواکتیوی و یا بمب کثیف
همانطور که محافل رسانهای و جراید گفتهاند، بمب رادیواکتیوی سلاحی تروریستی است، و آنقدرها هم که به نظر ترسناک میآید نباید از آن بترسیم؛ چرا که به هیچوجه یک بمب «اتمی» نیست. در حقیقت امر، سلاحی معمولی است که از مواد منفجره مرسوم (مانند: دینامیت یا تیانتی) برای پراکندنِ مواد رادیواکتیویته استفاده میکند. خوب بخش خطرناک این سلاح خود ماده منفجرهٔ آن است، نه رادیواکتیویتهای که از آن اتساع مییابد. در واقع توسعهدهندگانِ این سلاح، آسیبرسانی در اثر انفجار و در پِیآمد آن گسترش ترس و دهشت با مواد پرتوزا را هدف غایی آن میدانند.
بیشتر بخوانید:
- ربات های جدید ارتش آمریکا با قلب و سیستم گردش خون بسیار به انسان شبیه هستند
- شال گردن هوشمند منچستر سیتی وضعیت احساسی تماشاگران را تحلیل میکند
- آسمان خراش 120 کیلومتری افقی عربستان سعودی با سرمایه 1 تریلیون دلاری ساخته میشود
- قلم لیزری جدید و نمایش متون در هوا ؛ ابتکار جدیدی از دانشمندان چینی!
دیدگاه شما دربارهیِ بمب رادیواکتیوی و یا بمب کثیف چیست؟ آیا فکر میکنید در نهایت به جنگ اتمی ختم خواهد شد؟ لطفاً، نظرات و تجربیات خود را در بخش کامنتها با ما در میان بگذارید و اخبار فناوری را از تکراتو دنبال کنید.