آینده غذایی جهان چگونه خواهد بود؟ مواد غذایی که بشر در آینده از آن استفاده می‌کند چه چیزهایی است و چه آداب و رسومی خواهد داشت؟ نوآوری و تکنولوژی ممکن است منجر به مصرف آگاهانه‌تر مواد غذایی شود. احتمالا در آینده بهتر و بیشتر در مورد غذاهایی که می‌خوریم و همچنین نحوه مصرف آن‌ها خواهیم دانست و شاید بتوانیم مرزهایی صنایع غذایی را گسترش دهیم.
نیازی نیست که تاکید کنیم که غذا و خوراک چه نقش مهمی در زندگی ما ایفا می‌کنند. غذا یکی از نیازهای اساسی در هرم مازلو است و برای بقای انسان، امری ضروری است. وجود انواع مختلف مواد تشکیل دهنده غذا، چاشنی‌ها، طعم‌ها، رنگ‌ها و شکل‌های مختلف مواد غذایی نشان از خلاقیت نوع بشر دارد.
آینده غذایی جهان و تکنولوژی ؛ تغذیه بشر چگونه خواهد بود؟
همه می‌دانند که خوردن، یک رویداد اجتماعی مهم است. غذا خوردن در هر جامعه و گروهی، فرهنگ خاص و مراسم‌های خود را دارد. به دست آوردن غذا و خوراک، فعالیت مشترک گروهی از عصر حجر بوده است. در این دوران، مردان به صورت گروهی به شکار ماموت‌ها می‌رفتند و زنان هم به جمع‌آوری مواد غذایی دیگر مشغول می‌شدند تا به صورت گروهی با هم غذا بخورند. البته که نحوه خوردن و خود غذاها طی اعصار و قرون مختلف تغییر کرده، اما مفهوم کلی غذا خوردن تغییر چندانی نکرده است. اجاق گاز یا شومینه به مدت هزاران سال بخش مهمی از هر خانه بوده است.
بیشتر بخوانید: تلفیق و نوآوری در ساخت آثار هنری تجربی با لوازم آشپزخانه [تصاویر]
خانواده‌ها در آشپزخانه جمع می‌شوند، غذا و داستان‌ها و بحث‌هایشان را با هم به اشتراک می‌گذارند. غذا خوردن، مردم را دور هم جمع و افراد و جمع‌ها را بر اساس طعم‌ها و مزه‌های مختلف مورد علاقه‌ی هر فرد از هم جدا می‌کند؛ اما غذاهای آینده چه غذاهایی خواهند بود و چه تغییری خواهند کرد؟ آیا ماهیت غذا خوردن دسته جمعی هم با تغییر غذاها، متحول خواهد شد؟
تغییرات تکنولوژیکی افراطی، نوآوری‌ها و تحولات اجتماعی قرن بیستم و بیست و یکم، نشانه‌های خود را روی عادات غذایی و مواد غذایی ما گذاشته‌اند.
رستوران‌ها و فست فودها در مقابل شیوه زندگی سالم، آلرژی غذایی و غذاهای آگاهانه در مقابل غذا خوردن‌های تصادفی و اختلالات خوردن، چاقی در کشورهای توسعه یافته در مقابل گرسنگی در کشورهای در حال توسعه، تولید عمده مواد غذایی در مقابل کشاورزی محلی.
آیا در این هرج و مرج، وضعیتی روشنی وجود دارد؟ غذا و غذا خوردن در آینده چگونه خواهد بود؟ آیا می‌توانید حدس بزنید که بیست سال بعد چه غذاهایی می‌خورید و یا چگونه این غذاها را خواهید خورد؟
در این مورد، پنج نگرانی عمده درباره آینده مواد غذایی و راهکارهای تکنولوژیکی و نوآورانه برای حل مشکل تغذیه آینده جهان وجود دارد. در ادامه با تکراتو همراه باشید:
1. در آینده نمی‌دانیم چه غذایی می‌خوریم
شاید در آینده اصلا ندانیم که چه چیزی از سوپرمارکت‌ها بخریم یا چه غذایی در بشقاب ماست. به عنوان مثال، بادمجانی که به عنوان ناهار خورده‌ایم از کجا آمده؟ مرغی که خورده‌ایم کجا پرورش یافته؟ لیوان نوشیدنی که با شام نوشیده‌ایم از چه چیزی درشت شده است؟ مواد تشکیل دهنده روی اکثر محصولاتی که خریداری می‌کنیم، نوشته می‌شوند. اما اغلب هم روی محصولات هیچ اطلاعاتی ذکر نمی‌شود و مطلقا نخواهیم دانست که این غذاها از چه موادی تشکیل شده‌اند یا از کجا آمده‌اند!
اگر گوشت باشد، چگونه پرورش پیدا کرده‌اند؟ هر چه قدر جمعیت مردم در محیط‌های شهری بیشتر شود، شانس ما برای رشد سبزیجات و داشتن مرغ در مزرعه شخصی خودمان بسیار کم‌تر خواهد شد. هرچند که باغبانی شهری این روزها محبوب شده، اما تصور نمی‌شود که این بخش بتواند سهم زیادی از تولید غذای آینده جهان را در اختیار داشته باشد.
آمارهای محققان نشان می‌دهد که بین 220 تا 250 میلیون نفر از مردم اروپا، دچار آلرژی غذایی هستند.
اینکه ندانید، وعده غذایی که می‌خورید، تا چه حد سالم و یا قابل هضم است، نامطلوب به نظر می‌رسد. علاوه بر این، آمارهای محققان نشان می‌دهد که بین 220 تا 250 میلیون نفر از مردم اروپا، دچار آلرژی غذایی هستند.
بیشتر بخوانید: سنسور ردیاب غذا ؛ آگاهی از مواد غذایی مصرف شده در کل روز
در ایالات متحده آمریکا، از هر سه نفر یک نفر آلرژی غذایی دارد یا برخی خانواده‌ها به دلیل مشکوک شدن به حساسیت غذایی یک نفر از اعضای خانواده، به کلی رژیم غذایی خود را تغییر داده‌اند. به گفته محققان، تقریبا 5 درصد از کودکان و 4 درصد از نوجوانان و بزرگسالان در این کشور، واکنش‌های آلرژیکی به برخی مواد غذایی دارند.
اسکنرهای مواد غذایی
یکی از راهکارها این است که لیستی از مواد تشکیل دهنده غذاها و کالری یک وعده غذایی، عوامل آلرژی‌زا و سموم هر غذا را تهیه کنیم. در این مورد، چندین شرکت تلاش کرده‌اند که چنین کاری انجام دهند. اسکنرهای مواد غذایی قادرند نشان دهند که یک میوه، حاوی چه میزان قند یا یک نوشیدنی الکلی چند درصد الکل دارد. شرکت TellSpec در کانادا قصد دارد یک اسکنر دستی عرضه کند که بتواند اطلاعاتی در مورد مواد تشکیل دهنده و مکمل‌های خاص را در اختیار مصرف‌کنندگان قرار دهد.
یک گجت دیگر، ساخت شرکت SCiO است که از تکنولوژی مشابه TellSpec، اما برای شناسایی محتوای مولکولی مواد غذایی، داروها و حتی گیاهان استفاده می‌کند. در این اسکنر، مواد غذایی با استفاده از تشخیص سنسورهای نوری و بهره بردن از یک الگوریتم و یک پایگاه داده مبتنی بر سرویس‌های ابری، به طور مداوم مواد غذایی را آنالیز می‌کند. این سنسور، اندازه‌گیری می‌کند که آیا سموم مضر در مواد غذایی شما وجود دارد یا اینکه غذای شما کاملا سالم است.
این نوع دستگاه‌ها، می‌توانند به شما یاری برسانند که از عدم وجود آفت‌کش‌ها یا آنتی‌بیوتیک‌ها در مواد غذایی خود مطلع شوید. این استارتاپ، دستگاه خود را به طور خاص به خانواده‌هایی که نوزادان کوچک دارند، مهد کودک‌ها، کافی‌شاپ‌های مدارس، خانه‌های سالمندان و غیره توصیه می‌کند. سنسور گلوتن Nima، در سال 2015، به عنوان یکی از 25 اختراع برتر سال به انتخاب مجله تایمز برگزیده شد.
این دستگاه کوچک قابل حمل و زیبا، می‌تواند ظرف دو دقیقه وجود گلوتن در هر ماده غذایی را تشخیص دهد. این شرکت همچنین امیدوار است که تکنولوژی خود را برای شناسایی سایر آلرژی‌های غذایی، از جمله عدم تحمل لاکتوز و حساسیت به بادام زمینی، به کار ببرد.
اگر چه این تکنولوژی امیدوار کننده است، اما هنوز در مراحل اولیه‌ی توسعه خود قرار دارد. در این مورد، دو چالش پیش روی سازندگان این دستگاه است. ابتدا اندازه، چرا که اسکنرهای غذایی برای محبوب شدن نیاز است تا قابل حمل و کوچک باشند، چیزی مشابه اسمارتفون‌ها.
بیشتر بخوانید: سازگاری گوگل اسیستنت با گوگل مپ و سفارش غذا از رستوران!
اما با تکنولوژی فعلی، مهندسان باید حساسیت و دقت را برای رسیدن به یک اندازه کوچک و قابل استفاده، فدا کنند. مسئله دیگر الگوریتم است. SCiO اطلاعات را به سرویس‌های ابری می‌فرستد و سپس محاسبات خود را به دستگاه ارسال می‌کند. اما برای ساده کردن کار الگوریتم، کاربران باید جزئیاتی مانند جامد، مایع یا سبزیجات بودن غذا را مشخص کنند.
2. در آینده، نمی‌دانیم چه باید بخوریم
حتی اگر اسکنرهای مواد غذایی به ما بگویند آنچه می‌خوریم عالی است، اما گام بعدی چیست؟ آیا ما می‌دانیم که چه چیزی را باید بخوریم و از چه غذایی صرف نظر کنیم؟
دانشمندان، ممکن است، اعلام کنند شیر حیوانی ناسالم است و دوباره تغییر عقیده دهند. بر اساس یک رژیم غذایی، نباید کربوهیدرات مصرف کنید، اما یک رژیم غذایی دیگر، هیچ منعی برای خوردن غذاهای رنگارنگ ندارد. جای تعجب نیست که برخی افراد ممکن است که نسبت به غذا شک کرده و از انتخاب مواد غذایی خود ناامید شده و در نهایت به خوردن غذاهای تصادفی روی بیاورند.
همچنین منطقی است که خوردن آگاهانه در آینده محبوب‌تر می‌شود. در خوردن آگاهانه هر فرد نسبت نیازهای بدن خود غذا می‌خورد که در مقابل شیوه‌ی غذا خوردن مرسوم -یعنی زمانی که گرسنه هستید، غذا بخورید و وقتی سیر شدید، دست از غذا خوردن بکشید- قرار می‌گیرد، اما اگر دلایل و توضیحات علمی را به نیازهای بدن خود اضافه کنید، باید با نوتروژنومیک (Nutrigenomic) آشنا شوید.
نوتروژنومیک، زمینه جدیدی است که ترکیبی از ژنتیک و علم تغذیه است. ایده اساسی این علم نوظهور این است که ژنوم انسان حاوی اطلاعات ارزشمندی در مورد نیازهای ارگانیسم‌های بدن است که می‌توان از آن برای رسیدن به یک زندگی سالم و طولانی بهره گرفت. در واقع، پس از توالی‌یابی DNA، یک نرم‌افزار هوشمند می‌تواند به فرد نشان دهد که چه غذاهایی برای او مفید هستند و برعکس، چه غذاهایی برای او مضر بوده و باید از خوردن آن‌ها صرف نظر کند.
همانطور که همه ما از لحاظ ژنتیکی متفاوت هستیم، رژیم غذایی ما هم باید با هم فرق داشته باشد. به عنوان مثال، ممکن است که اطلاعات کامل ژنتیکی یک فرد نشان دهد که او به کافئین و فرآورده‌های لبنیاتی، بیش از دیگر افراد حساسیت دارد.
نوتروژنومیک تلاش می‌کند که چگونگی تاثیرگذاری تغذیه روی مسیرهای متابولیک انسان را درک کند و اینکه برای بازدهی بیشتر و سالم‌تر شدن روش تغذیه یک فرد چه کارهایی باید انجام شود. ممکن است که با تشخیص این نرم‌افزار هوشمند، فرد نیاز داشته باشد که نوع دیگری گوشت و یا پنیر مصرف کند و از غذا خوردن بیشتر لذت ببرد و در نتیجه زندگی سالم‌تری داشته باشد.
با دسترسی به چنین داده‌هایی، اسکنرها یا نرم‌افزارهای هوشمند، می‌توانند به ما نشان دهند که چه نوع مواد غذایی را نباید از فروشگاه مواد غذایی خریداری کنیم یا چه نوع مواد غذایی، موجب افزایش بهره‌وری، بهتر شدن خواب یا احساس سلامتی و سرزندگی در فرد می‌شوند. اما اکنون، ما در انتخاب غذاهای خود، بیشتر تصادفی یا بر اساس ذائقه شخصی عمل می‌کنیم.
یک استارتاپ در کالیفرنیا به نام Habit می‌خواهد دقیقا چنین انتخاب‌های تصادفی را به کلی از میان بردارد. این استارتاپ می‌خواهد، با استفاده از نشانگرهای ژنتیکی، غذای ایده‌آل هر مشتری را شناسایی کرده و بر حسب آن، وعده‌های غذایی را به درب منازل برساند.
بیشتر بخوانید: به زودی این ربات‌ها هستند که کار تحویل غذا را به عهده می‌گیرند!
برای این منظور، هر مشتری فقط باید یک نمونه خون خود به همراه مجموعه‌ای از معیارهای بدن مانند قد، وزن و دور کمر و همچنین عادت زندگی خود مانند چگونگی پیاده‌روی، دویدن یا تمرینات ورزشی را به این شرکت ارسال کند تا یک برنامه غذایی مختص به او طراحی شود.
3. در آینده، نمی‌دانیم که باید چگونه غذا بخوریم
پس از دانستن محتوای غذاهایی که می‌خوریم و اینکه چه غذاهایی باید بخوریم، عادت‌های غذایی باید بیشتر مورد بررسی قرار گیرند. آیا یک برنامه دقیق برای زمان صرف غذا دارید؟ به عنوان مثال، صبحانه ساعت 7:30 صبح، ناهار در ساعت 12 و شام را در ساعت 7 شب میل می‌کنید؟ یا فقط هر زمان و هر کجا که گرسنه شدید، غذا می‌خورید؟ آیا قبل از شام، دسر می‌خورید؟ آیا آهسته غذا می‌خورید یا سریع؟ آیا وعده‌های غذایی بزرگ می‌خورید و یا تعداد زیادی وعده‌های غذایی کوچک؟ صرف نظر از تمامی این سوالات، آیا می‌دانید کدام روش سالم‌تر است؟
چنگال‌های هوشمند به فرد نشان می‌دهند، چگونه آرام غذا بخورد تا از غذا خوردن لذت ببرید
در حالی که تکنولوژی و نوآوری ممکن اس که نتواند عادات غذایی فرد را تغییر دهد؛ اما همین حالا هم چند راهکار عالی در بازار موجود هستند که یک روش غذایی سالم را برای فرد فراهم می‌کنند. به عنوان مثال، چنگال هوشمندی به نام Hapifork به فرد نشان می‌دهد، چگونه آرام غذا بخورد تا از غذاها لذت ببرید.
خوردن بیش از حد سریع باعث هضم ضعیف و کنترل وزن کم می‌شود و Hapifork به نظارت، پیگیری و در نهایت تغییر عادات غذایی فرد کمک می‌کند. به عنوان مثال، فرد می‌تواند، اطلاعات خود را آپلود کند تا بتواند پیشرفت خود را دنبال کند.
ابزارهای هوشمند غذا خوردن هم ممکن است، به افرادی که مشکلات خوردن دارند، دوباره امکان لذت بردن از غذا خوردن را بدهند. برای بسیاری از افراد مسن و بیماران مبتلا به لرزش دست، خوردن یک عمل شکنجه‌آور است، اما ظروف هوشمند Liftware ممکن است به معنای نجات آن‌ها باشد. این ظروف هوشمند حرکت دست را ثابت نگه می‌دارد و لرزش دست را 70 درصد کاهش می‌دهد.
بیشتر بخوانید: هنرمند گرسنگی؛ داستان عجیب مردی که ۳۸۲ روز بدون غذا زنده ماند!
لیوان‌های آینده‌نگرانه‌ای که قابل خوردن هستند و از مواد زیست تخریب‌پذیر ساخته شده‌اند
آیا شما هم نسبت به ظروف پلاستیکی و یک بار مصرف حساس هستید و فکر می‌کنید، این قبیل ظروف، صرفا بهره‌برداری نادرست و غیر ضروری از منابع طبیعی است؟ خوشبختانه در این زمینه هم تلاش‌هایی شده است.
شرکت آمریکایی Loliware، لیوان‌های آینده‌نگرانه‌ای طراحی کرده که قابل خوردن هستند و از مواد زیست تخریب‌پذیر ساخته شده‌اند و به زودی به صنعت پیشرو در زمینه‌ی ظروف یکبار مصرف تبدیل می‌شوند. فنجان‌ها و لیوان‌های رنگارنگ و جالب این شرکت از جلبک دریایی، شیرین‌کننده‌های ارگانیک و طعم‌ها و اسانس‌های میوه‌ای ساخته شده‌اند.
4. در آینده مواد غذایی توسط چه نوع صنایعی ساخته می‌شوند
اخیرا، یک روند برای به چالش کشیدن مرزهای تولید غذا و ترکیب‌های پخت خوراک با رشته‌های مختلف به وجود آمده است. یکی از مشهورترین بخش‌ها، غذای مولکولی است؛ چیزی بین شیمی، فیزیک و تولید مواد غذایی. در یک رستوران با غذاهای مولکولی، ممکن است که غذاهای عجیبی در منوی غذایی خود داشته باشید، مانند پاستا راویولی شفاف، کوکتل جامد یا ژل آپرول (نوعی نوشیدنی).
بخش دیگر، ترکیبی از تولید غذا با مهندسی است. شاید روزی غذاها به وسیله‌ی چاپگرهای سه بعدی در خانه چاپ شوند. در آینده، ممکن است کسانی که می‌خواهند وقت کم‌تری را صرف آشپزی کنند، به راهکارهای تکنولوژیکی روی بیاورند و از چاپگرهای سه بعدی استفاده کنند.
هنگامی که نخستین مقالات تحقیقاتی پروژه Foodini در مورد چاپ غذاها در خانه‌ها منتشر شد، توجهات زیادی به این پروژه جالب شد. موسسان این پروژه اعلام کرده‌اند که می‌خواهند غذاهای طبیعی و تازه را به وسیله چاپگر چاپ کنند.
بیشتر بخوانید: پرینتر سه بعدی داوینچی نانو معرفی شد؛ یک پرینتر سه بعدی خانگی!
همچنین طرحی به نام Bocusini که در سال 2015 در وب‌سایت کیک‌استارتر (وب‌سایتی که به جمع‌آوری بودجه برای پروژه‌های نوآورانه اختصاص یافته) گذاشته شد، تلاش می‌کندتا اشیایی با طراحی جالب و دقیق را با استفاده از شکر و مارسیپان چاپ کند. این نوع چاپگرهای سه بعدی از یک سر اکستروژن گرم و کارتریجی از مارسیپان، شکلات و فاج (نوعی شیرینی) بهره می‌برند. این تیم آلمانی می‌خواهد که مردم بتوانند، با چاپگرهای سه بعدی غذاهای خود را چاپ کنند.
Biozoon هم می‌خواهد به افراد سالخورده که نیاز به مصرف غذاهای خالص دارند، امکان چاپ سه بعدی غذاها را بدهد و شرکت‌های ZMorph و Choc Edge هم می‌توانند شکلات را به هر شکل که کاربر می‌خواهد چاپ کنند. در سال 2013، چاپگر غذایی ناسا یک پیتزا نازک را ظرف 70 ثانیه چاپ کرد. البته، محصول نهایی همیشه پیتزا نیست، بلکه چیزی است که هر فرد می‌تواند با استفاده از نرم افزارها طراحی کند.
۵. در آینده نیمی از مردم چاق خواهند بود و نیم دیگر با گرسنگی دست و پنجه نرم می‌کنند
شاید چنین پدیده‌ای پوچ باشد، اما به خوبی عادات غذایی اسکیزوفرنیک جهان ما را نشان می‌دهد. در سراسر جهان، حدود 35 درصد از بزرگسالان دارای اضافه وزن بوده و نیم میلیارد از آن‌ها چاق هستند و شاخص توده بدنی بالای 30 دارند. از سوی دیگر، برنامه جهانی غذا آمارهای ناامید کننده‌ای در مورد قحطی در جهان منتشر کرده است.
حدود 805 میلیون نفر غذای کافی ندارند. در واقع از هر 9 نفر در جهان، یک نفر دسترسی به غذای کافی ندارد. بالاترین جمعیت سوء تغذیه جهان ساکن جنوب صحرای آفریقا هستند. تغذیه نامناسب باعث تقریبا نیمی از مرگ و میر در کودکان زیر پنج سال می‌شود. حدود 66 میلیون دانش‌آموز در سراسر جهان گرسنه هستند و بله، این لیست وحشتناک همین‌طور ادامه دارد…
آیا تکنولوژی می‌تواند مشکل قحطی در جهان را برطرف کند؟
تامین امنیت غذایی و دریافت کمک از کشورهای دیگر می‌تواند این تعداد را نسبت به دهه‌ی 1990، زمانی که بیش از یک میلیارد نفر در معرض کمبود غذا بودند، کاهش دهد. اما هنوز هم مشکل تغذیه در جهان به قوت خود باقی است.
با توجه به این که روش‌های سنتی نتوانسته‌اند راهکارهای رضایت‌بخشی پیش روی این مسئله قرار دهند، آیا تکنولوژی می‌تواند این مشکل را بر طرف کند؟
در حالی که چاقی ممکن است با کمک اسکنرهای مواد غذایی، یک رژیم غذایی مناسب بر اساس اطلاعات مبتنی بر ارزش غذایی و ورزش بر طرف شود، اما کمبود مواد غذایی نیاز به رویکردی متفاوت دارد.
پروژه گوشت مصنوعی (Cultured meat) شاید یکی از این راهکارها باشد که می‌خواهد گوشت را در آزمایشگاه‌ها بسازد. در این روش، تکنسین‌ها سلول‌های عضلانی را از شانه یک گاو می‌گیرند و سلول‌ها را با مخلوطی از مواد مغذی در یک ظرف کشت می‌دهند تا تبدیل به یک بافت عضلانی شود.
با استفاده از این روش، می‌توان از چند سلول، ده‌ها تن گوشت استخراج کرد و شاید روزی کل نیازهای گوشت جهان را بتوان با استفاده از سلول‌های عضلانی کاشته شده در آزمایشگاه، برطرف کرد.
هزینه گوشتی که در سال ۲۰۱۳ در آزمایشگاه کاشت شد و برای پختن یک همبرگر مورد استفاده قرار گرفت، 325 هزار دلار بود. اما هزینه این گوشت مصنوعی تا سال 2016 به کم‌تر از 50 دلار رسید. بزرگترین مانع این تکنولوژی غذایی، طعم گوشت است که به دلیل نبود خون، چربی و بافت همبند، طعمی شبیه به یک گوشت واقعی ندارد؛ اما محققان همچنان برای بهبود گوشت مصنوعی تلاش می‌کنند.
یک شرکت هم در این زمینه با شعار «آینده (گوشت) پرورده است، نه کشتار» فعالیت می‌کند. تیمی از سانفرانسیسکو هم مشغول ساخت پنیر وگان است که حاوی پروتئینی مشابه پروتئین شیر است، اما از حیوانات گرفته نمی‌شود. آن‌ها سلول‌های مخمر را به پروتئین شیر تبدیل می‌کنند. این پنیر وگان، جایگزین پنیر نیست، اما پنیر واقعی است که هیچ مواد حیوانی ندارد و فرایند تولید آن از لحاظ زیست محیطی، پایدارتر از پنیر معمولی است.
بیشتر بخوانید: قاشقی که طعم غذا را بهتر می‌کند!
استارتاپ Muufri هم می‌خواهد، پرورده‌های مخمری تولید کند که بتوانند پروتئین‌های شیر را بسازند. آن‌ها ادعا می‌کنند که محصولاتشان طعم و ارزش غذایی شیر واقعی را دارد. این استارتاپ معتقد است که پرورده‌های مخمری می‌تواند فرآورده‌های لبنی ارزان‌تری را در اختیار بسیاری از مردم جهان قرار دهد.
بر اساس آمارها، فعالیت‌های مرتبط به تولید لبنیات عامل انتشار حدود 3 درصد از گازهای گلخانه‌ای جهان هستند. به همین دلیل، شرکت Muufri استدلال می‌کند که پرورش یک گاو برای تنها تولید شیر ناکارآمد است. اما، با وجودی که این شرکت می‌تواند، چربی موجود در شیر را کنترل کند، اما نمی‌تواند ادعا کند که شیر تولیدی آن‌ها کیفیتی مشابه شیر طبیعی خواهد داشت.
و شاید راهکار نهایی برای کسانی که تصور می‌کنند که خوردن امری غیرضروری است، Soylent باشد. Soylent، یک پودر جایگزین غذا است که با آب مخلوط شده و خورده می‌شود. این فرآورده تمامی نیازهای بدن یک فرد بزرگسال به مواد غذایی را بر طرف می‌کند. این شرکت امیدوار است که تولید این پودرها، بتواند موجب صرفه‌جویی در زمان برای تهیه غذاهای سنتی شود.
اما، از آنجایی که غذا خوردن فقط دریافت مواد مغذی، ویتامین‌ها و رسیدن برخی مواد به گلو نبوده، بلکه لذت بردن از طعم، رنگ و بوی غذا است، شرکت Soylent، ممکن است که برای محبوب شدن غذاهایی خود ویژگی‌هایی شبیه به غذاهای معمولی را روی غذاهای آینده‌نگرانه خود اعمال کند.
همانطور که تقاضای جهانی برای گوشت به زودی از میزان عرضه گاو، خوک، مرغ و دیگران حیوانات خوراکی پیشه خواهد گرفت، گوشت‌های کشت آزمایشگاه و مواد غذایی مهندسی شده، ممکن است راهکار دانشمندان برای نجات جان میلیاردها نفر در کشورهای توسعه یافته و در حال توسعه باشد. گوشت‌های آینده می‌تواند راهکاری مناسب برای زرندگی بهتر بشر باشد.
آشپزخانه‌های آینده را مجسم کنید
مادر از چاقوی هوشمند برای بریدن هویج استفاده می‌کند، پسر کوچک از سنسور مواد غذایی استفاده می‌کند تا بداند آیا نان حاوی گلوتن است یا خیر. خانواده یک چاپگر سه بعدی دارد که به آن‌ها اجازه می‌دهد، پیتزای مورد علاقه پدر خانواده را چاپ کنند. آن‌ها همچنین، ترازوی هوشمند، یخچال هوشمند و انواع گجت‌های مفید آشپزخانه را دارند. بیشتر به این تصویر نگاه کنید، چه چیزی می‌بینید؟ بله، همه‌ی اعضای خانواده با هم مشغول تهیه یک وعده غذا هستند تا با هم بخورند.
تکنولوژی نباید غذا خوردن دسته جمعی را منسوخ کند، بلکه باید آن را گسترش داده و مشکلات جهانی چاقی و گرسنگی را حل کند. در نهایت، این ما هستیم که تصمیم می‌گیریم که چه عادت‌های غذایی اشتباهی را کنار بگذاریم و مراقب غذاهایی که می‌خوریم باشیم. مشخصا، تکنولوژی فرصتی است تا به بهتر شدن زندگی ما کمک کند.
.
منبع: medicalfuturist
