اینترنت ملی (شبکه ملی اطلاعات) پروژه‌ای برای توسعه شبکه زیرساخت امن و پایدار ملی در کشور است. برای آگاهی ازمزایا، معایب و کاربردها اینترنت ملی، با ما باشید.
ایده‌ی شبکه ملی اطلاعات در سال ۱۳۸۴ در وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات تحت عنوان شبکه ملی اینترنت یا اینترنت ملی طرح شد و مراحل مطالعاتی آن در دولت نهم انجام شد. پس از آن در سال ۱۳۸۹ با نام «شبکه ملی اطلاعات» در قانون برنامه پنجم توسعه گنجانده شد و براساس قانون برنامه قرار بر آن بود که این شبکه تا پایان این برنامه و تا سال ۱۳۹۵، تکمیل شود.
سپس تا پایان دولت دهم ضمن اصلاحاتی در طراحی، مرحله آزمایشی و پایلوت آن انجام شد. در دولت یازدهم، پس از تعیین الزامات این شبکه توسط شورای عالی فضای مجازی، نسخه اولیه آن افتتاح شد که دربردارنده‌ی مرکز تبادل ترافیک داده زیرساخت و کارساز نام دامنه ملی می‌شود و امکان تفکیک ترافیک داخلی و خارجی شبکه را فراهم می‌کند، تا رشد تولید محتوای داخلی و استفاده بیشتر از ترافیک داخلی شکل بگیرد، هزینه‌های ترافیک کاهش پیدا کند و سرعت افزایش پیدا کند.
اما سوال اینجاست که اینترنت ملی (شبکه ملی اطلاعات) چه مزایا، معایب و دستاوردهای به همراه خواهد داشت. برای اطلاع از جزئیات دقیق اینترنت ملی تا پایان این نوشتار همراه تکراتو باشید.
اینترنت ملی (شبکه ملی اطلاعات)
واقعیت اینترنت ملی چیست ؟ آیا شبکه ملی اطلاعات یک جایگزین برای اینترنت جهانی است؟ به زبان ساده می‌توان گفت اینترنت ملی (شبکه ملی اطلاعات) یعنی؛ برقراری ارتباطات و ارائه خدمات در فضای مجازی به شکل ارزان، پرسرعت، امن و سالم.
نکته مهم این است که راه‌اندازی شبکه ملی اطلاعات به معنای جایگزین شدن اینترنت جهانی نیست! بلکه هدف از ایجاد شبکه ملی اطلاعات، شبکه‌ای با بالاترین حد از استقلال است. شبکه‌ای که مکمل اینترنت است و از وابستگی به دیگران هم دور باشد.
درواقع هدف این است که این شبکه بتواند نیازهای واقعی و مشروع مردم را در بستری پرسرعت با قیمتی پایین، امنیتی جامع و پایدار پاسخگو باشد و زمینه ارتباط کاربران ایرانی با یکدیگر را از بستر داخلی و ارتباط با خارج کشور را از بستر بین الملل آماده سازد. همچنین یک راهبرد برای کسب و کارها باشد تا بتوانند به آسانی و با کیفیت توسعه پیدا کنند.
بیشتر بخوانید:
بهترین شهرهای جهان در سال 2021
لایه‌های اینترنت ملی (شبکه ملی اطلاعات)
پس از پاسخ به سوال شبکه ملی اطلاعات چیست ، می‌رسیم به اینکه این شبکه چند لایه دارد؟ آنچه درباره‌ی اینترنت ملی (شبکه ملی اطلاعات) در شورای عالی فضای مجازی تصویب شد یک معماری ۴ لایه است که شامل لایه‌های زیرساخت ارتباطی و اطلاعاتی، زیرساخت نرم افزاری، خدمات و محتوا می‌شود. همچنین می‌توان لایه زیرساخت ارتباطی و اطلاعاتی را به ۲ زیرلایه ارتباطی و زیرلایه اطلاعاتی تقسیم کرد.
بر همین مبنا، وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات در لایه زیرساخت دارای وظیفه اساسی است. راه‌اندازی شبکه ملی اطلاعات از حدود ۱۵ سال قبل در دستور کار دولت قرار داشت، اما با شروع دولت یازدهم این موضوع به طور جدی مورد توجه قرار گرفت و با توسعه زیرساخت‌های کلیدی در بخش هسته شبکه و گسترش پوشش دسترسی پهنای باند به ویژه دسترسی پهن باند سیار، زمینه ارائه خدمات اینترنتی بی‌‌‌شمار به کاربران شکل گرفت.
رشد قابل توجه خدمات گوناگون به صورت بومی و داخلی در بستر فضای مجازی و شکل گیری کسب و کارهای نوین از دستاوردهای مهم توسعه شبکه ملی اطلاعات است که امکان دسترسی مردم در سراسر کشور را به انواع خدمات الکترونیکی و در نهایت کاهش شکاف دیجیتالی و مهم‌تر از آن، افزایش میزان بهره‌وری در ارائه خدمات به مردم را فراهم می‌کند.
به طور خلاصه می‌توان گفت هدف این شبکه ارائه سرویس های شبکه ملی اطلاعات و ایجاد بسترهای فنی «گسترش خدمات دولت الکترونیک، صنعت فناوری اطلاعات، سواد اطلاعاتی و افزایش بهره‌وری در حوزه‌های اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی» است.
اینترنت ملی که موافقان و مخالفان سرسختی دارد، در حقیقت قرار است به شکل یک پیوست به شبکه‌ی اینترنت جهانی اضافه شود. در شبکه ملی اطلاعات یا اینترنت ملی، سیستم‌های مسیریابی و سیستم‌های تبدیل نام دامنه به IP فیلتر می‌شود و ارتباطاتی که در حوزه‌ی مرزی کشور باشند، از مسیر جایگزین داخلی و بدون هرگونه گردش خارج از مرزهای کشور، حرکت خواهند کرد.
بیشتر بخوانید:
مزایای اینترنت ملی
موافقان اینترنت ملی (شبکه ملی اطلاعات) می‌گویند از مزایای اینترنت ملی این است که سبب عدم دسترسی به اطلاعات داخلی توسط اعضای خارجی اینترنت می‌شود. به عبارت دیگر اطلاعاتی که در شبکه ملی اطلاعات قرار بگیرند، نمی‌توانند توسط کاربران خارجی اینترنت مشاهده شوند. همچنین در شبکه ملی اطلاعات، اصلا بحث احراز هویت هم وجود ندارد، یعنی شبکه‌ای نیست که تک تک افراد برای ورود به آن، مجبور به احراز هویت باشند!
با تشکیل ابر اطلاعات و استفاده هوشمندانه از اینترنت بین الملل، شرکت‌ها سرورهای خود را به داخل کشور انتقال می‌دهند؛ زیرا هم از نظر قیمت و هم از لحاظ سرعت به سود آنها است. این موضوع به همین نسبت برای مصرف کننده داخلی نیز با مزیت قیمت و سرعت همراه خواهد بود.
از دیگر مزایای اینترنت ملی کاهش قیمت اینترنت جهانی است. بین قیمت اینترنت بین الملل و ترافیک داخلی تفاوت وجود دارد. بدین معنا که اینترنت بین الملل با همین قیمت و ترافیک داخلی با یک دهم قیمت فعلی عرضه خواهد شد. این تفاوت فاحش قیمت سبب می‌شود کاربران بیشتر نیازمندی‌های خود را با سرویس‌های خوب داخلی رفع سازند و سرویس های خارجی با کاهش استفاده کاربران مواجه شود.
بیشتر بخوانید:
شرکت های ارائه دهنده خدمات، با توجه به افزایش زیاد سود حاصل از مراجعه کاربران داخلی، ملزم مراعات پیوست فرهنگی خواهند شد، به این معنا که حق ندارند محتوای ناسالم و یا هر محتوایی که با فرهنگ اسلامی ایرانی در تعارض است، نگهداری و در اختیار کاربران قرار دهند. در صورت تخلف، به آسانی با دیگر شرکت‌ها جایگزین می‌شوند.
با ایجاد شبکه ملی اطلاعات می‌توان با شرکت های معروفی همچون گوگل وارد مذاکره شد؛ زیرا پیش از این گفتگو با چنین شرکت‌هایی عقلانی نبود و مزیت‌‍‌ها به سود این شرکت‌ها بود. با محقق شدن اینترنت ملی وضعیت این شرکت ها همچون چین خواهد شد؛ به عنوان مثال گوگل هر ساله قرارداد فعالیت خود را در چین تمدید نموده و متعهد می‌شود که همه‌ی قوانین چین را رعایت و مطابق سیاست‌های چین اقدام به فعالیت کند.
به طور خلاصه مزایای اینترنت ملی به شرح زیر است:
- نظارت گسترده
- قطع دسترسی به رسانه‌های خارجی
- کاهش هزینه‌ها
- کاهش حمله‌های اینترنتی از خارج
- استقلال شبکه‌ای
- کنترل بیشتر بر ارتباطات درون کشوری
بیشتر بخوانید:
معایب اینترنت ملی
به نظر مخالفان یکی از معایب اینترنت ملی این است که نمی‌توان مبادلات و معاملات جهانی، فعالیت‌ها و ارتباطات را در این بستر و فضا مانند قبل ادامه داد. همچنین آنها معتقدند هر چقدر هم سرویس های شبکه ملی اطلاعات عالی عمل کنند، باز هم محدودیت و ممنوعیتی وجود خواهد داشت و درواقع نمی‌توان در عصر کنونی مردم را ملزم به انجام کار یا انتخابی کرد. در نهایت نمی‌تواند ادامه‌دار باشد.
برخوردهای سلبی با ابزارهای تکنولوژی در حافظه ذهنی جامعه می‌ماند، به نوعی این گونه برخوردها از معایب اینترنت ملی (شبکه ملی اطلاعات) به شمار می‌آید و همچنین محدودیت‌ها و ممنوعیت‌ها نمی‌تواند دسترسی مردم به این ابزارها را قطع کند. درواقع نمی‌توان در عصر کنونی مردم را ملزم به انجام کار یا انتخابی کرد.
از سوی دیگر افرادی که از فضای کسب درآمد می‌کنند دغدغه‌ی کارشان را دارند، نگران محدودسازی کسب و کارهای اینترنتی و محدود کردن حق شهروندان با ملی شدن اینترنت هستند. درحقیقت آنها ضربه زدن به کسب و کار فضای مجازی را از معایب اصلی اینترنت ملی می‌دانند.
بیشتر بخوانید:
اینترنت ملی (شبکه ملی اطلاعات) در سایر کشور ها
بسیاری از کشورها برای ارتباطات بین سازمان‌های خود یک شبکه اینترانت ایجاد کردند اما این شبکه‌ها فقط مورد استفاده‌ی سازمان‌های دولتی یا استفاده‌های محدود هستند. برای نمونه شبکه گلو (Glow) در اسکاتلند شبکه اینترانت آموزشی برای استفاده دانش آموزان و دانشجویان است که بازهم از طریق اینترنت قابل دسترسی است.
اما شبکه ملی اطلاعات در برخی دیگر کشورها همچون کره شمالی، کوبا، چین و روسیه اجرا شده است. در ادامه به بیان جزئیاتی در مورد اینترنت ملی این کشورها می‌پردازیم.
کره شمالی (کوانگ‌میونگ)
شبکه ملی اطلاعات این کشور کوانگ‌میونگ (نور درخشان) نام دارد. این شبکه طرح ملی برای شبکه جهانی اینترنت کره شمالی است و به شدت توسط دولت این کشور کنترل می‌شود.
روسیه (رونت)
شبکه ملی اینترنت این کشور مشابه اینترانت ملی ایران و چین است و براساس آن ارتباط با اینترنت جهانی فقط از طریق درگاه‌ها خصوصی که در آنها امکان فیلتر و نظارت بر محتوا وجود داده شده صورت خواهد پذیرفت.
کوبا (ردکوبانا)
اینترنت داخلی این کشور به نام ردکوبانا دارای نسخه کوبایی ویکی‌پدیا، سرویس ایمیل و نقشه و موتور جستجوی ملی و موارد دیگر است. کاربران از داخل این کشور قادر به اتصال به اینترنت جهانی هستند با این تفاوت که سرعت اینترنت جهانی نسبت به اینترنت داخلی پایین‌تر است.
چین (دیوار آتشین)
دیوار آتشین نام شبکه ملی اینترنت در چین است که به دلیل محدودیت‌های فوق‌العاده شدید اینترنت در چین از نظر سانسور و فیلتر کردن سایت‌ها، اینترنت این کشور تبدیل به یک محیط جداگانه از اینترنت جهانی شده است.
دیوار آتشین چین همچون شبکه ملی اطلاعات ایران یک شبکه مجزا ندارد بلکه متشکل از یک شبکه بزرگ از برنامه‌ها و خدمات گوناگون است. چینی‌ها خود را از اینترنت جهانی جدا نکردند بلکه یک اکوسیستم جامع از خدمات و برنامه‌های متفاوت ملی ایجاد کرده و آنها را جایگزین سرویس‌های جهانی که در این کشور فیلتر هستند کردند. برای نمونه وی‌چت که با بیش از 1 میلیارد کاربر ماهانه جایگزین فیسبوک شده یا ویبو که جایگزینی برای توییتر است.
بیشتر بخوانید:
- بهترین شغل های 2021
- بهترین سرمایه گذاری ها در سال 2021
- بی ارزش ترین پول های جهان 2021
- با ارزش ترین پول های جهان 2021
- ثروتمندترین افراد جهان 2021
- پیشگویی نوستراداموس 2021
- پیش بینی قیمت نفت در سال 2021
.
نظر شما در خصوص اینترنت ملی (شبکه ملی اطلاعات) چیست؟ نظرات خود را در بخش کامنت ها با تکراتو در میان بگذارید.
گیرم که اجباری شد دوباره مثل حجاب اجباری که آتش خشم مردم حالا شعله ور شده اینترنت ملی هم بعدها همین میشه واقعا از چی وحشت دارید شما که از مردم وحشت دارید چگونه بر مردم حکومت میکنید .مردم را کنترل کردن در عصر کنونی غیر ممکن است مردم ایران را زندانی افکار خود نکنید شما بروید
خاک تو سرشون هر روز می خوان یک بلا سر مردم ایران بیارن
قطعا جمهوری اسلامی با راه اندازی اینترنت ملی قصد داره ارتباط مجازی ایران رو با دنیا قطع کنه به 👅 ساده و خلاصه کلام یعنی سانسور،کنترل مخالفان جمهوری اسلامی .اونایی که مخالف عقیده من هستن منتظر باشن تا اینترنت ملی راه اندازی بشه تا ببینین پیش بینی من درست بوده یا نه.