برای اولین بار، دانشمندان با موفقیت تارهای صوتی را در آزمایشگاه رشد داده اند، با استفاده از چند تست، عملکرد این بافت طراحی شده با توانایی انتقال صدا، نشان داده شد. در حالی که این تحقیق اولین گام در مسیر طولانی به سوی استفاده بالینی است، نتایج بسیار امیدوار کننده می باشد و می تواند به عنوان ارائه یک پایه محکم برای مطالعه آینده محسوب شود.
در حالی که مسائل و مشکلات تار صوتی با وجود حدود 20 میلیون نفر مبتلا به نوعی اختلال صدا در ایالات متحده، بسیار معمول است، حیطه ی بسیار مشکلی برای مطالعه و تحقیق محسوب می شود. بافت تارهای صوتی فوق العاده تخصصی و همینطور به منظور انجام عملکرد ارتعاشی بسیار انعطاف پذیر می باشد، از طرفی آن قدر قوی است که با هزاران ساعت استفاده آسیب نمی بیند، با اینکه این تارها صدها بار در هر ثانیه با یک دیگر تصادم می کنند، آسیب پذیری آنها نسبتا پایین است. حال با این درجه از قابلیت و قدرتمندی، بافت جایگزین طراحی شده باید توانایی مشابه این خواص را ارائه دهد که ایجاد آن در آزمایشگاه بسیار دشوار می باشد.
برای مطالعه جدید انجام شده در دانشگاه ویسکانسین، محققان بافت تار صوتی را روی چهار بیمار که قبلا حنجره خود را از دست داده بودند، به عنوان نمونه جسد کار کردند. سلول های این بافت قبل از اینکه به یک داربست کلاژن سه بعدی منتقل شوند از مخاط رشد می کردند.
پس از دو هفته رشد بر روی داربست، این تیم کیفیت بافت را آزمایش کرد و در نتیجه یک لایه با قابلیت انعطاف پایین تر که زیر پوشش بالایی سلول های اپیتلیال لایه لایه شکل گرفته بود را پیدا کردند. آزمایش های بیشتر نشان داد که بسیاری از پروتئین های مشابه یافت شده در تارهای صوتی طبیعی حضور داشتند، و همینطور یک غشاء تشکیل شد که به عنوان یک مانع در برابر محرک ها و عوامل بیماری زا در راه های هوایی عمل می کرد. به طور کلی، نتایج شبیه به آنچه بود که از بافتی که به صورت طبیعی رشد کرده انتظار می رود.
گام بعدی این بود که ببینند بافت طراحی شده زیستی قادر به انتقال صدا است یا خیر. برای انجام این کار، این تیم آن را بر روی حنجره حذف شده اجساد سگ پیوند زدند و از طریق لوله های متصل باد مصنوعی از آن هوا عبور دادند. یک بار دیگر، نتایج امیدوار کننده بودند، صدا تولید شد و همچنین تصویربرداری با سرعت بالا آشکار کرد که این بافت طراحی شده ارتعاشی مشابه روش همتای طبیعی خود دارد.
پس از آن در ادامه ی آزمایشات، دانشمندان این بافت را بر روی موش های آزمایشگاهی که سیستم ایمنی بدن انسان را دارند، پیوند زدند. یک بار دیگر، نتایج رشد بافت ها معمولی و مثبت بود.
با این حال، با وجود موفقیت این مطالعه، جای تعجب نیست که بافت تارهای صوتی طراحی شده کاملا به خوبی تارهای واقعی نیستند. مهمترین مسئله اینکه، پیچیدگی ساختار فیبر آن از بافت طبیعی بزرگسالان، که دوره ی بسیار طولانی تری مثلا حداقل به مدت 13 سال پس از تولد رشد یافته است، کمتر می باشد.
به گفته محققان، قبل از در نظر گرفتن کاربردهای بالینی آن، سال ها مطالعه لازم است به خصوص برای ارزیابی ایمنی و عملکرد بلند مدت آن نیاز به تحقیقات بیشتری می باشد. در هر صورت همانطور که گفتیم این تحقیق پایه بسیار قوی برای مطالعه آینده ی بشر فراهم می کند.
.
با عضویت در کانال رسمی تکرا در تلگرام از آخرین اخبار روز تکنولوژی مطلع باشید.
.
منبع: gizmag
